Bir Albert Einstein peluş oyuncağı, NASA'nın SpaceX Crew-5 uçuşunda sıfır yerçekimi göstergesi olarak işlev gördü ve Uluslararası Uzay İstasyonu’na uçtu.
Sıfır yerçekimi göstergelerine aşina olmayanlar için, geminin ağırlıksızlığa ne zaman ulaştığını anlama işi bir oyuncak, ayıcık ya da diğer peluş oyuncaklar gibi küçük bir nesneye verilir. Bağlı olmadığından, o an geldiğinde havada süzülür ve etrafta hareket eder.
NASA astronotu Josh Cassada, Einstein oyuncağı işini yapmadan kısa bir süre önce, "Çığır açan özel görelilik teorisini ortaya atmasından birkaç yıl sonra, Albert Einstein'ın aklında hala halledilmesi gereken bir kaç yarım kalmış iş vardı." dedi.
"Patent ofisinde otururken (çünkü henüz ünlü değildi) ... hayatının en mutlu düşüncesine sahipti. Bu düşünce, serbest düşüşte olan bir kişinin kendi ağırlığını hissedemeyeceğiydi. Bu düşünce, üzerine inşa ettiği diğer bazı düşüncelerle birlikte, genel göreliliğe ve yerçekimi ve uzay-zamanın eğriliği anlayışımıza yol açtı."
"Uluslararası Uzay İstasyonu'nun 20 yılı aşkın süredir yaptığı gibi, Einstein'ın en mutlu düşüncesini sürekli olarak yaşıyoruz."
Sıfır yerçekimi göstergeleri, kozmonot Yuri Gagarin'in küçük bir oyuncak bebeği alıp süzülmesini izlediği 1961'de insanların uzaya ilk çıkışına kadar uzanıyor. NASA bu fikri benimsedi ve şimdi parıltılı doldurulmuş dinozorlardan R2-D2 ve Baby Yoda'ya kadar her şeyi alıyor.
Bu içerik IFLSCIENCE’da yayınlanmıştır.
0 yorum