Jüpiter'in İçinden Bir Mermi Atabilir misiniz?

Güneş Sistemi’ndeki dört gaz devi gezegen Jüpiter, Satürn, Uranüs ve Neptün'dür ve onlar, Dünya'da sahip olduğumuz deneyime çok yabancıdır. Güneş Sistemi’nin kayalık gezegenlerinde görülen hiçbir şeye benzemeyen, kalın atmosferleri vardır. Bazı insanlar, içinden geçmenin bir bulutun içinden geçmeye benzeyip benzemeyeceğini merak eder ve içinden geçmekte olduğunuz bulut bir ölüm ve yıkım bulutu olmadığı sürece, cevap hayırdır.

Bu soru genellikle şuna indirgenir: "Jüpiter'in içinden bir mermi atabilir misiniz?" Sonuçta, mermiler küçük ve hızlıdır. Hemen hemen her senaryoda cevap, hayal kırıklığı yaratan bir hayırdır - ancak bunun neden hayır olduğu aslında çok ilginçtir. Jüpiter'in içini anlamak, yıllardır gezegenlerin Kralı'nı inceleyen Juno görevinin bilimsel hedeflerinden biri. Uzay aracı, farklı cihazlar kullanarak gezegenin içinde neler olup bittiğini öğreniyor.

Jüpiter'in baştan sona gaz olmadığını bilmek önemlidir. Hiçbir gaz gezegeni değildir. Jüpiter'in atmosferin altında bir çekirdeği ve bir mantosu vardır. Gezegenin yoğun çekirdeği, devasa bir sıvı metalik hidrojen okyanusu olan yukarıdaki manto ile karışan biraz belirsiz bir sınıra sahiptir. Metalik hidrojen, yüksek basınçlarda meydana gelen özel bir hidrojen halidir.

Gaz sıvılaşacak ve cıva gibi görünecek ve davranacaktır, ancak hidrojenin sudan yüzde 60 daha yoğun olması ve muazzam bir basınç altında olması dışında. Sahip olduğumuz hiçbir teknoloji buna dayanamaz. Bu okyanus on binlerce kilometre derinliğinde ve gezegenin yarıçapının yüzde 80'ine kadar uzanması bekleniyor. Çekirdeğin kesin ölçümlerine hala ihtiyaç var, ancak yarıçapı gezegenin tüm yarıçapının yarısına kadar uzanabilir.

Yani, gezegenin merkezinden geçemeyiz. En fazla, Jüpiter'in atmosferinin dış katmanlarından bir mermi atmayı düşünebiliriz. Bu bölgeler hakkında bildiklerimiz hem Juno hem de Galileo sondaları tarafından sağlanıyor, ancak Satürn'e giden Cassini görevi ve Dünya merkezli gözlemevleri sayesinde de fikirlerimiz var.

Peki, Jüpiter'in atmosferinin dış katmanlarından bir mermi atabilir misiniz? Bazı basit tahminlere dayanarak, atmosferin kenarında Jüpiter'in yörüngesinde kalmak için saniyede 42,5 kilometre hareket ediyor olmanız gerekir. Piyasadaki en hızlı mermi bundan 30 kat daha yavaştır.

Ve bu sadece gezegenin etrafında kalmak için - eğer gezegenin içinden geçecek olsaydınız, atmosferin tepesi 900 Kelvin'de (630°C) olduğu için önce pişerdiniz. Ardından sıcaklık düşer, ancak rüzgar hızı ve basınç yükselmeye başlar. Galileo Sondası 58 dakika hayatta kaldı, atmosfere 156 kilometre düştü ve burada 23 atmosferlik bir basınç ve 153°C'lik bir sıcaklıkla karşılaştı.

Ortalama bir mermi birkaç metre su tarafından durdurulur. Bu mermiyi atmak için ihtiyacımız olan şey, çok az fayda için muazzam bir çabadır. İnanılmaz derecede güçlü bir silahınız olmadığı ve çok sığ bir açıyla ateş etmediğiniz sürece, Jüpiter'i geçemezsiniz. Jüpiter'in fark edeceğinden değil - aslında, Jüpiter, idealize edilmiş mermimizden bile çok daha hızlı hareket eden şeyler tarafından vuruldu.

1994 yılında Kuyrukluyıldız Shoemaker-Levy 9, Jüpiter'i saniyede 61,4 kilometre hızla vurdu. Bir süreliğine atmosferde bazı izler bıraktı, ancak çarpma sonucu salınan parçacıklar hala orada ve araştırmacılar bunları Jüpiter'in stratosferik rüzgarlarının ne kadar hızlı olduğunu ölçmek için bile kullandılar.

Bu içerik IFLSCIENCE’da yayınlanmıştır.