Eski Volkanlar Geleceğin Astronotlarının Ay'da Su İçmesine İzin Verebilir

Ay'ın sözde denizleri kurudur, ancak uydumuz hala donmuş göllere ev sahipliği yapabilir ve bunlar gelecekteki herhangi bir ay üssünde astronotlar için çok önemli su sağlayabilir.

Ay volkanları bir milyar yıldan daha uzun bir süre önce patlamayı durdurdu, ancak bir bilim insanları ekibi, bize Ay'da üsler kurmayı çok daha pratik hale getirebilecek değerli bir miras bıraktıklarını düşünüyor. Ekip haklıysa, bazı kraterler, uzun vadeli Ay misyonlarını Dünya'dan su taşımanın veya daha az yoğun olduğu düşünülen tortulardan çıkarmanın muazzam maliyetlerinden kurtarabilecek kalın buz tabakaları içeriyor.

Aydaki buz birikintilerinin volkanik kökenleri, The Planetary Science Journal'da ortaya konmuştur. Şimdiye kadar, doğrudan gözlemlerden ziyade ay volkanizma modellerine ve o zamandan beri koşullara dayanıyor.

Colorado Üniversitesi Boulder yüksek lisans öğrencisi Andrew Wilcoski ve ortak yazarlara göre, antik Ay'ın içinde tıpkı Dünya'nın mantosunun yaptığı gibi su olurdu. Volkanlar, püskürmeler sırasında çok sayıda kül, lav ve diğer gazlarla birlikte bu suyu kusardı. Bu, ince, geçici bir su buharı ve karbon monoksit atmosferi yaratırdı. Bu suyun bir kısmı Ay'ın yüzeyine yerleşecek ve doğrudan güneş ışığından çıkarsa buza dönüşecekti.

Wilcoski yaptığı açıklamada, "Bunu Ay'da zamanla oluşan bir don olarak görüyoruz." dedi.

Güneşin gökyüzünde yükseldiği yerlerde buz uzun zaman önce gaza süblimleşir ve kaybolurdu. Bununla birlikte, kutupların yakınında, oluşumlarından bu yana güneş ışığı almayan kraterlerin dibinde hayatta kalma şansı çok daha yüksek olacaktır. Ay, yörünge düzlemine kıyasla Dünya kadar eğik değildir ve bu nedenle güçlü mevsimlerden yoksundur.

Ay kutuplarında su buzu bulunduğunu meteorlardan ve Lunar Reconnaissance Orbiter'dan biliyoruz, ancak makalenin belirttiği gibi, "Kökeni, bolluğu ve dağılımı iyi anlaşılmamıştır." Yaygın varsayım, Ay ile çarpışan kuyruklu yıldızlar veya güneş rüzgarı tarafından teslim edildiğidir, bu durumda yüzeye yakın küçük miktarlarla sınırlı olabilir.

Wilcoski ve ekibinin çalışması daha iyimser. Gazete, 4 ila 2 milyar yıl önce ay volkanları tarafından salınan su buharının yüzde 40'ının kutuplara yerleştiğini ve bazı yerlerde buzun yüzlerce metre kalınlığında olacağını tahmin ediyor - bu, bir ay üssünü çok uzun bir süre beslemeye yetecek kadar. .

Ortak yazar Dr Paul Hayne, "Yüzeyin 5 veya 10 metre altında büyük buz tabakalarınız olabilir." dedi.

Yazarlar haklıysa, güney kutbu kuzeyin neredeyse iki katı buz kütlesine sahip olduğu için tortular simetrik değildir. Bu, Ay'ın güney kutbunun, derinlik ve direğe yakınlığın bir kombinasyonuna bağlı olarak, buzun birikebileceği daha büyük ve daha soğuk "soğuk tuzaklara" sahip olduğu gerçeğini yansıtıyor.

Su verilen bitkilerin ay toprağında güçlükle de olsa büyüyebildiğine dair son kanıtların ardından, kendisini önemli periyotlar boyunca sürdürebilecek bir ay üssüne ilişkin beklentiler iyi görünüyor.

Çalışmanın ilgi çekici bir yönü, yazarların, büyük patlamaların yarattığı atmosferin, yerleşmeden veya uzaya kaçmadan önce binlerce yıl sürmüş olabileceğini düşünmeleridir. Bununla birlikte, karbon monoksit, insan benzeri biyolojiye sahip herhangi bir ziyaretçi için onu zehirli hale getirebilirdi ve patlamalar arasında ortalama 22.000 yıl vardı, çünkü çoğu zaman Ay daha çok bugünkü gibi olurdu.

Bu içerik IFLSCIENCE’da yayınlanmıştır.