Yayınlanan milyonlarca araştırma belgesi ve patentin analizine göre, çığır açan bilimsel keşiflerin ve teknolojik yeniliklerin hızı, sürekli artan bilgi miktarına rağmen yavaşlıyor.
Baş yazar Michael Park, AFP'ye verdiği demeçte, önceki araştırmalar bireysel disiplinlerde gerilemeler gösterse de çalışmanın "bilim ve teknolojinin tüm ana alanlarındaki bu yıkıcı düşüşünü kesin ve ikna edici bir şekilde belgeleyen" ilk çalışma olduğunu söyledi.
Minnesota Üniversitesi Carlson School of Management'ta doktora öğrencisi olan Park, yıkıcı keşifleri "mevcut fikirlerden kopan" ve "tüm bilimsel alanı yeni bir alana iten" keşifler olarak nitelendirdi.
Araştırmacılar, 1945'ten 2010'a kadar uzanan 45 milyon bilimsel makaleye ve 1976'dan 2010'a kadar ABD merkezli 3,9 milyon patente "yıkıcılık puanı" verdi.
Nature dergisinde yayınlanan sonuçlara göre, bu zaman aralıklarının başlangıcından bu yana, araştırma makaleleri ve patentlerin önceki bilgileri pekiştirme veya üzerine inşa etme olasılığı giderek arttı.
Sıralama, makalelerin yayınlandıktan 5 yıl sonra diğer araştırmalarda nasıl alıntılandığına dayanıyordu ve araştırma ne kadar yıkıcıysa, öncekilere o kadar az atıfta bulunulacağını varsayıyordu.
Yıkıcı araştırmalardaki en büyük düşüş, fizik ve kimya gibi alanlarda yaşandı.
Kıdemli çalışma yazarı Russell Funk, artımlı yenilikler daha yaygın hale geldikçe "araştırmanın doğası değişiyor" dedi.
Düşüş için bir teori, bilimin tüm "önemli keşifleri" çoktan yapmış olması olabilir.
Park, durum böyle olsaydı, çeşitli bilimsel alanlardaki yıkıcılığın farklı hızlarda düşeceğini söyledi.
Ancak bunun yerine "düşüşler, tüm ana alanlardaki hızları ve zamanlamalarında oldukça tutarlıdır" dedi ve bu teorinin ihtimalinin düşük olduğunu belirtti.
Bunun yerine, araştırmacılar "araştırmanın yükü" olarak adlandırılan şeye işaret ettiler, bu da bilim insanlarının belirli bir alanda ustalaşmayı öğrenmeleri gereken o kadar çok şey olduğunu gösteriyor ki sınırları zorlamak için çok az zamanları kalmış olabilir.
Başka bir neden de "akademide yayınlamak için artan bir baskı olması, çünkü akademisyenlerin değerlendirildiği ölçünün bu olması" olabilir.
Araştırmacılar, üniversiteleri ve finansman kuruluşlarını nicelikten çok niteliğe odaklanmaya ve akademisyenlerin daha derinlemesine okumasına ve düşünmesine izin vermek için bir yıllık ücretli izinler için düşünmeye çağırdı.
Araştırmada yer almayan, Fransa'nın CNRS araştırma kurumunda bilim sosyolojisi uzmanı ve tarihçi olan Jerome Lamy, bunun "aşırı uzmanlaşma" ve yayınlama baskısının yıllar içinde arttığını gösterdiğini söyledi.
0 yorum