Gaia, Samanyolu'nun Kalbi Haline Gelen Protogalaksiyi Buldu

Samanyolu, Andromeda bir yana, yerel gruptaki diğer galaksilerden çok daha büyüktür. Bu hale, daha küçük galaksileri yiyerek gelmiştir. Gaia uzay teleskobu, hareketlerine ve yaşlarına dayalı, ortak kökenli yıldızları tanımlamamıza imkan verdi ve tüketilen yıldız kümelerinin çoğunu ortaya koydu.

Başlangıçtan beri Samanyolu ile birlikte olan orijinal bir yıldız kümesi de olmalı, ancak onları tespit etmek zordur. Yine de, Max Plank Astronomi Enstitüsü'nden Profesör Hans-Walter Rix ve ortak yazarların, hala akran değerlendirmesinden geçen yeni bir makalede, yaptıklarını iddia ettikleri şey bu.

Samanyolu'nun orijinal yıldızlarını bulmanın önündeki engellerden biri, tanım gereği, galaksi kadar eski - yaklaşık 12,5 milyar yıl - olmaları gerektiğidir. Güneş'ten daha büyük yıldızlar bu kadar uzun süre dayanmaz, bu nedenle arama nispeten düşük kütleli yıldızlar için yapılmalıdır. Neyse ki, bu yıldızlardan bazıları, yıldızların muazzam boyutlara ulaştığı dev aşamalarına ulaştılar ve sonuç olarak büyük mesafelerden göze çarpacak kadar parlaklar.

Başka bir sorun da, bu yıldızların, başka pek çok şeyin olduğu galaksinin merkezine yakın - bizim bakış açımızdan Sagittarius takımyıldızında - olması gerektiğidir.

Rix, ScienceNews'a, "İnsanlar uzun süredir [eski yıldızlardan oluşan] böylesine geniş bir popülasyonun Samanyolu'muzun merkezinde olması gerektiğini düşünüyorlardı." dedi. Bu tür yıldızlar metal açısından son derece fakir olup büyük bir çoğunlukla hidrojen ve helyumdan oluşacaktır. İlk büyük kütleli yıldızlar süpernova olduklarında, çok sayıda metal ürettiler ve bunları gelecek nesil yıldızlara dahil edilmek üzere yakın bölgelere dağıttılar. Patlamalardan önce oluşan daha küçük yıldızlar metal fırsatını kaçırdı.

Rix ve ortak yazarlar, Gaia'nın galaktik merkezin 30 derece içindeki 2 milyon yıldıza ait verilerinden yararlandılar ve çekirdeğe yakın kümelenmiş, Güneş'in metal konsantrasyonunun yüzde 3'ünden daha azına sahip 18.000 yıldızdan oluşan bir popülasyon buldular.

Makalenin açıkladığı gibi, orijinal Samanyolu'nun bir parçası olan yıldızlar ile birleşmiş daha küçük galaksilerden yakalananlar arasında ayrım yapmak kolay değil, çünkü ikincisi de metal açısından çok fakir olabilir. Yine de yazarlar, yıldızların galaktik merkeze kıyasla hareketlerinin kökenlerini belirlemek için kullanılabileceğine inanıyorlar. Yazarlar, toz veya diğer engeller tarafından engellenen tüm yıldızlardan çıkarım yaparak, Samanyolu'nun kütlesinin yüzde 0,2'sinin bu orijinal popülasyona ait olduğunu tahmin ediyor: küçük şeylerden büyük şeyler büyür.

Bu kütleyi destekleyen tüm birleşmelere rağmen, Rix bunların galaksinin daha uzak kısımlarını beslediğini savunuyor. Rix, “Çekirdeğe derinlemesine nüfuz eden ve onu sarsan daha sonraki birleşmelerimiz olmadı, çünkü o halde çekirdek şu an daha büyük olurdu.” dedi.

Yazarlar, Twitter'da "uzun zamandır bir bilimsel makalenin en şiirsel başlığı" olarak övgü toplayan makalelerine "Samanyolu'nun Zavallı Yaşlı Kalbi" adını verdiler.

Tweet linki.

 

Makalenin ön baskısı ArXiv.org'da mevcuttur.

Bu içerik IFLSCIENCE’da yayınlanmıştır.