CyberUmut'un dediğine katılıyorum aslında bu bir tür ihtiyaçtır. Yani insanın bir süre sonra elinde hayattan kopmaması için depresyona girmemesi için inanması gerekir. Eğer inanmıyor olsaydık(şahsım adına konuşuyorum. Elbette herkes inanacak, inanmak zorunda demiyorum) "bir süre sonra belki de amacımız kalmayacaktı, ulaşabildiğimiz en uç noktaya ulaşabilecektik. Peki ulaşabildiğimiz son noktadan sonra ne olacaktı? Hiç mi? Ama bir amacımız olmalı, boşu boşuna mı geldik bu Dünya'ya? Sadece yaşamak için mi geldik?" Bu sorulara verecek cevaplarımız olmalı bence. Ve benim cevaplarım kesinlikle "amaçsız yere, boşu boşuna geldik bu Dünya'ya" değil.