Ömer Bey,
E=Mc2 konusunda söylenmesi gereken şeyler olduğunu sanıyorum. Kağıt üzerinde enerjiyi kütleye, kütleyi enerjiye çevirmek sorun değil. Ama gerçek bir deneyde bunu yapmak o kadar kolay değil ve hatta imkansız.
Enerjiyi kütleye çevirirken, iki foton demetini ters yönlerde hızlandırıcıda belirli bir enerji düzeyi sağlanana kadar dolaştırıp çarpıştırdığımızda:
1-Zaten her biri ışık hızında olan iki foton demeti kafa kafaya çarpışır ve C2 elde edilir.
2-Demetlerin enerji seviyesine göre kütleleşme meydana gelir. Enerji seviyesine göre çok çeşitli parçacıklar yaratılabilir. Yani enerjiyi kütleye kolayca çevirebiliyoruz...
Ancak, kütleyi enerjiye, ışınıma (kütlesiz enerjiye) çevirmek bu kadar kolay değildir. Yukarıda yapılan işlemin tersinin yapılması gerekir. Yani, öyle bir işlem yapacaksınız ki; kütlenin içindeki C2 yi dışarıya çıkaracaksınız, serbest bırakacaksınız. (Bölme işlemi yapmak gerekir) Bu işlem kütleleri hızlandırmakla olmayacak bir işlemdir. (Hızlandırmak daha da fazla kütle yaratır.) Aksine kütleyi tamamen durdurmak gerekir. Yani momentumu yok etmek gerekir. Bunun da tek yolu madde ve antimaddeyi çarpıştırmaktır. O zaman karşılıklı momentum sıfırlanır ve madde enerjiye dönüşür. Elbette bu çok büyük bir enerjinin çok küçük bir alanda serbest kalması demektir ve detektörü patlatabilir. Örnek verildiği kadarıyla mercimek büyüklüğünde bir anti maddenin, maddeyle çarpışması yüzlerce atom bombası patlamasının yarattığı güçlü, enerjik ışınıma denktir.
Yani, kütleyi enerjiye çevirebilmek için önce antimadde oluşturmak sonra da maddeyle çarpışmasını sağlamak gerekir. Evren bunu büyük patlamada başarmıştır. Ama güneşler (yıldızlar) böyle bir işlem yapamazlar. Antimadde oluşturacak kadar yüksek ışınım sıcaklığını cüssesi ne olursa olsun hiç bir güneş sağlayamaz. Ve bu yüzden hiç bir güneş kütlesini azaltamaz, yok edemez.