Enerjinin kütleye geçici olarak ta olsa (parçacıklarda) deneysel olarak ve karadelik kıyısında da ışıma yolu ile gerçekleştiğini gözlemsel ve deneysel yollarla biliyoruz.
Burada ilgimi çeken şey, sistemin toplam enerjisinin, evrene kütle olarak tepki veriyor olması...
Burada kast edilen şey, sistemi oluşturan ve elle tutulur madde ve bunların arasındaki ilişkilerin düzenlendiği alandaki enerji akımları, (rotaları, yolları)...
Atom\'a baktığınızda, katı parçacık bazındaki kısımlarının tek tek toplam kütleleri, atomun tek başına bir sistem olarak ölçülen kütlesinin çok az bir yüzdesini oluşturduğunuz görüyoruz. Kütlenin büyük kısmını bu parçacıkları bir arada tutan enerji\'den kaynaklanıyor. Bizim 3D+1D bakışımızla boşluk, hiçlik olarak tespit ettiğimiz alan, uzay için dolu ve etkileşime girdiği bir bölge...
Bu nedenle sistem toplam kütlesi (m2), sistem parçacıklarının tek tek kütle toplamlarından (m1) daha büyük.
Benzetme olarak; güneş sistemindeki tüm gök cisimlerinin tek tek toplarsak ele de edeceğimiz kütle miktarının oluşturacağı kütle çekim kuvveti \"kç1\" ise, tüm güneş sisteminin uzaktaki bir nesneye uyguladığı kütle çekim kuvveti \"kç2\" olacaktır. Ve \" kç2 >kç1 \" her zaman...
Oysa ilginç bir tezat olarak, sistemin toplam \"etki enerjisi\", (sanki denge noktasından çıktığı zaman, düzeltmelerde kullanılmak üzere bir kenarda atıl tutuluyormuş gibi) çok daha yüksek oluyor.
Nesneler, enerji tasarrufu yapmak için sistem oluşumuna yönelirler. Var olan işlevlerini ve varlıklarını, rantabl sürdürmek için.
Bu nedenle sistemin tükettiği enerji, tek tek elemanlarınca (sisteme dahil olmasalardı) tüketilen enerji toplamından da daha düşük oluyor.
Yani sistemlerde kullanılmayan ya da başka işlevlerde kullanılan bir miktar enerji daha kalıyor.
Neyse konuyu fazla budaklandırmadan, bakışımı anlatmaya çalıştım.
Atom parçacıklarını bir arada tutan enerjinin, evrenle olan etkileşimi hakkındaki fikirlerinizi merak ediyorum.
Nasıl olurda, bu bağ enerjileri kütle gibi algılanır?