Başka gökadalardaki yıldızların ya da süpernovaların yaydıkları ışın parlaklığı baz alınıyor.
Süpernovalar bize ayrıca ilgili gökadanın uzaklığınıda belirtir.
Uzayın sürekli ve düzenli taranması sonucu, elde edilen ışık verilerinin kıyaslanması ile (mesela 1 yıl içinde aynı yıldızdan gelen ışığın) ışığın kızıla kayması-uzaklaşma, maviye kayması -yakınlaşma, değişiklik yok ise-sabit (gerçi bu konuda bir gözlem duymadım) ilgili galaksinin bize göre hareket durumu saptanır.
Bu Hasan Er'in belirttiği Doppler Etkisi sayesinde olur.
Doppler Etkisi, bir teori değildir. Denenmiş ve geçerliliği anlaşılmış, fiziksel bir olgudur.
Bu nedenle, gökadaların uzaklaşması da "teori değil", gerçek bir olgudur.
Bilimciler gökadaların niçin uzaklaştığını sorguladıkları zaman, bunun tüm evren için ve üç boyutlu koordinatlarda ( evrene ve evren içindeki nesnelerin birbirine göre) aynı düzeyde olduğunu bulmuşlardır.
Yani tüm gökadalar neredeyse birbirinden eşit oranda uzaklaşıyor. (Bize yaklaşan Andromeda Galaksisi ise Samanyolunun kütle çekim alanına düştüğü için yaklaşıyor gibi...)
Bunun tek bir tutarlı mantuık çıkarımı olmuştur. Evren dokusu, içindeki herşeyle birlikte eşzamanlı olarak genişliyor.
Şimdiye kadar "genişlemenin" yerine, gözlem ve deneylerle uyuşan alternatif bir yaklaşım ya da teori üretilememiştir. Yani şu anki bilim ve tkenoloji düzeyimize göre bu sorgulanmayacak kadar temel ve gerçek bir durumdur.
Kalan varsayımların hepsi neredeyse, safsata... Boş beyin üretimi.
![Uzay Çalışmalarının Önemi - Süleyman Fişek [Röportaj]](https://fizikist.com/uploads/img/uzay-calismalarinin-onemi.jpg "Uzay Çalışmalarının Önemi - Süleyman Fişek [Röportaj]")