Belki konuyu biraz daha açmakta yarar var.
Öncelikle, kutunun içinin uzayın kendisiyle dolu olması gerekiyor. Yani, uzayın kendisinin bir maddi varlığı olması gerekiyor. (Çok minik olsa da...) Eğer kutunun içinde hiç bir şey olmasa o zaman "vakum" olur ve ortada kutu falan kalmaz.
Mesele; uzayın kendisinin nasıl bir "şey" olduğunda... Bu konuda çeşitli görüşler var. Benim de benimsediğim bir tanesi "uzayın parçacıklardan meydana geldiği" Yani, çok minik ve kütle çekimi ve kendilerinden başka hiç bir şeyle etkileşmeyen, adeta görünmez durumda olan "parçacıklar. Bunlar tüm evreni kaplarlar ve aralarında bir açıklık olduğu için uzayı meydana getirirler. Evrenin genişleme enerjisi bu parçacıkların arasını açmaya çalışır. Parçacıklar buna izin vermezler ve enerji onların direncini aştığında yeni parçacıklar meydana getirirler. Yeni parçacıklar tüm diğerleriyle aralarında bir açıklık olması gerektiği için diğerlerini itip kendilerine yer açarlar. İşte evren bu şekilde büyümüş olur. Yeni yaratılan parçacıklar kara enerjinin ta kendisidir. Genişleme enerjisi bu şekilde uzaya dönüşmüş olur. (Enerji her durumda korunuyor)
Bu bağlamda, şimdi kutuya bakarsak;
Mantıken, genişleme enerjisi kutuya sızıyorsa, içerideki uzayı genişletmek ister. Ama, dışarıdaki baskı içerideki uzaya etki etmektedir ve parçacıkların genişlemelerini değil, sıkışmalarını istemektedir. Çünkü içeride dışarıdan çok daha az enerji vardır. Bu şekilde bir çekişme durumunda, kutunun içindeki enerji ile dışarıdaki enerji eşitlenene kadar hiç bir hareket olmayacaktır sanırım. (Bu arada unutmamak gereken şey, kutu değil ne olursa olsun uzay parçacıklarının birbirleriyle ilişkisine hiç bir güç engel olamaz. Her durumda onlar enerji alışverişi yapacaklardır.) Kutu örneği sadece düşünsel bir durumdur...
Milyar değilde, trilyonlarca yıl geçse ve evren iyice yayılıp, kutunun dışındaki enerji içindekinden daha az duruma gelse o zaman kutu da genişleyecektir. Kutudaki parçacıkların enerji durumu dışarıdakilerle eşitlene kadar bu kez onlar komşu parçacıklara enerji aktaracaklardır. (Genişlemeden bunu kastediyorum)
En sonunda şahsi olarak eklemek istediğim şey şu;
Bu uzay parçacıkları dışarıdan hiç bir enerji alamadıklarında yani yine trilyonlarca yıl sonra entropi durmayacağı için bozunma meydana gelecektir ve bu parçacıklar parçalanıp negatif (eksi) enerji durumuna geleceklerdir. İşte o zaman sona eren bir evrenin en son ve en küçük enerjisi, tekrar yeni bir evren yaratmak için gerekli malzeme haline gelecektir.
![Uzay Çalışmalarının Önemi - Süleyman Fişek [Röportaj]](https://fizikist.com/uploads/img/uzay-calismalarinin-onemi.jpg "Uzay Çalışmalarının Önemi - Süleyman Fişek [Röportaj]")