Solucan deliği, benim bildiğim kadarıyla Karadelik aşamasından bir önceki durumdur. Yani, güç odağının halen tam kapanmamış, içi boş bir halka gibi göründüğü zamandır. Halkadaki çok yüksek güç yaklaşan bir cismi içine çeker, diğer tarafı açık olduğundan tarif edilmez bir kuvvetle fırlatır. Bence mekanizma böyle çalışır. Ama bu hayali bir takım sonuçlara varılacağını göstermez. Diğer ucun nereye bağlanabileceği konusu çözülemez. Ayrıca bir başka sorun, fırlatılan cismin kızarıp ışıltı haline gelmesi olur. Üçüncü sorun, bence en önemlisi; Parçacık boyutlarında bir karadelik yaratma aşamasına geldi insan uygarlığı. Bu aşamada solucan deliği mümkün gibi görünse de çok küçük boyutta olur. İnsan gibi büyük cisimlerin geçebileceği kadar büyük bir karadelik yaratmak için bizim tüm galaksimizin enerjisi bile yeterli olmayabilir. Yani asıl problem, \"Gerekli enerji temin edilemeyecek kadar fazladır.\"

Karadelikler ile solucan delikleri arasında bir çok ortak özellik olduğu belirtiliyor. Mesela bir solucan deliği açarken onun karadeliğe dönüşmesinden dolayı böyle bir girişime cesaret edilemediği söyleniyor. Ayrıntısını bilmemekle beraber, bir çok ortak matematiksel özellikleri olduğunu biliyorum. Bir çok benzer özellikleri olmasına rağmen, Varsayımıma göre, solucan delikleri ile karadelikler apayrı durumlar. Öncelikle karadelikler; evren dokusuna bağlı, onunla hareket eden, düşük basınç alanları... Sicim teorisindeki tanımlamadan esinlenerek, 2 boyutlu huni şeklinde kıvrılmış açık bir sicim- zar. Kütlenin, evren dokusundaki dalgalanmalardan sağladığı enerji (tepki) ile yoğunlaşan uzamsal boyutlarının durumunu koruyamaması sonucu, tekilleşmesi ile başlıyor. Diğer bir değişle, Belli bir noktada madde , dolayısıyla enerji yoğunluğu o kadar artıyor ki, kütlenin oluşumunda etkin rolü olan, uzamsal boyutlar artık enerji ile beslenemiyor ve basınçla çöküyorlar. Karadeliklerin içinde sıfır noktası uzay mevcut bu yüzden. Yani gerçekten \"hiç bir şey\" var. Solucan delikleri ise, uzay-zaman dokusundaki bir kıvrılma olarak görebilirsiniz. Ya da bir boşluk. Gerçek anlamda, hiçlik olan bir bölge. Bir bakıma okyanus içinde yaptığınız bir anaforun, oluşturduğu boşluğun, okyanusa durumu gibi... Evrenimizin ciddi bir yoğunluğu ve bundan kaynaklanan bir basıncı var. Bizler, madde için bu alışılagelmiş ve fark edilmeyen basınç... Bir bakıma Marinana çukurundaki solucanlar gibiyiz. Solucan deliği ise, bu çukurda elinizi çevirerek açtığınız bir türbülans boşluğu gibi bir şey oluyor. Siz ancak çok yüksek ve sürekli enerji verebilirseniz, bu açıklığı dış basınca karşı koruyabilirsiniz. Şu an ki teknolojimizle bu işi, küçük parmağımızla Mariana çukurunda böyle bir boşluk oluşturmaya çalışmaya benzetiyorum. Olası, ihtimaller arasında teoride ama pratikte imkansız. Necmi Bey\'in belirttiği gibi, çok ama çok ve sürekli enerji lazım. Diyelim ki solucan deliği açtınız, iç yüzeyi 2 bir zar sicim olacak ve hacimsel alanı gene \"hiç bir şey\", sıfır noktası uzay içerecek. Ama diğer ucu uzay-zaman dokusuna bağlı olmadığı için, karadelik haline dönüşmesi zor. Ama şu olasılık var. Açma esnasında diğer ucu açılamazsa ve harcanan enerji yoğunluğu ile uzay-zaman dokusuna bağlanırsa, o zaman bir karadeliğe dönüşme ihtimali var. Pratikte bu tür solucan delikleri var mıdır? Gözlemlenen yok. Olsa olsa, süpernova patlamaları esnasında , o da belki, kıvrımlaşan uzay-zaman dokusunda geçici-minik oluşumlar olabilir. Tabii bunların hepsi birer varsayımımdır. Gerçeklikleri kadar, hataları da vardır. Önemli olan, bir şekilde çok yüksek enerjiye ihtiyaç duyduğu ve evrenimizin doğal dokusuna ait olmadığı kısmıdır.

Karadelikler ile solucan delikleri arasında bir çok ortak özellik olduğu belirtiliyor. Mesela bir solucan deliği açarken onun karadeliğe dönüşmesinden dolayı böyle bir girişime cesaret edilemediği söyleniyor. Ayrıntısını bilmemekle beraber, bir çok ortak matematiksel özellikleri olduğunu biliyorum. Bir çok benzer özellikleri olmasına rağmen, Varsayımıma göre, solucan delikleri ile karadelikler apayrı durumlar. Öncelikle karadelikler; evren dokusuna bağlı, onunla hareket eden, düşük basınç alanları... Sicim teorisindeki tanımlamadan esinlenerek, 2 boyutlu huni şeklinde kıvrılmış açık bir sicim- zar. Kütlenin, evren dokusundaki dalgalanmalardan sağladığı enerji (tepki) ile yoğunlaşan uzamsal boyutlarının durumunu koruyamaması sonucu, tekilleşmesi ile başlıyor. Diğer bir değişle, Belli bir noktada madde , dolayısıyla enerji yoğunluğu o kadar artıyor ki, kütlenin oluşumunda etkin rolü olan, uzamsal boyutlar artık enerji ile beslenemiyor ve basınçla çöküyorlar. Karadeliklerin içinde sıfır noktası uzay mevcut bu yüzden. Yani gerçekten \"hiç bir şey\" var. Solucan delikleri ise, uzay-zaman dokusundaki bir kıvrılma olarak görebilirsiniz. Ya da bir boşluk. Gerçek anlamda, hiçlik olan bir bölge. Bir bakıma okyanus içinde yaptığınız bir anaforun, oluşturduğu boşluğun, okyanusa durumu gibi... Evrenimizin ciddi bir yoğunluğu ve bundan kaynaklanan bir basıncı var. Bizler, madde için bu alışılagelmiş ve fark edilmeyen basınç... Bir bakıma Marinana çukurundaki solucanlar gibiyiz. Solucan deliği ise, bu çukurda elinizi çevirerek açtığınız bir türbülans boşluğu gibi bir şey oluyor. Siz ancak çok yüksek ve sürekli enerji verebilirseniz, bu açıklığı dış basınca karşı koruyabilirsiniz. Şu an ki teknolojimizle bu işi, küçük parmağımızla Mariana çukurunda böyle bir boşluk oluşturmaya çalışmaya benzetiyorum. Olası, ihtimaller arasında teoride ama pratikte imkansız. Necmi Bey\'in belirttiği gibi, çok ama çok ve sürekli enerji lazım. Diyelim ki solucan deliği açtınız, iç yüzeyi 2D zar sicim olacak ve hacimsel alanı gene \"hiç bir şey\", sıfır noktası uzay içerecek. Ama diğer ucu uzay-zaman dokusuna bağlı olmadığı için, karadelik haline dönüşmesi zor. Ama şu olasılık var. Açma esnasında diğer ucu açılamazsa ve harcanan enerji yoğunluğu ile uzay-zaman dokusuna bağlanırsa, o zaman bir karadeliğe dönüşme ihtimali var. Pratikte bu tür solucan delikleri var mıdır? Gözlemlenen yok. Olsa olsa, süpernova patlamaları esnasında , o da belki, kıvrımlaşan uzay-zaman dokusunda geçici-minik oluşumlar olabilir. Tabii bunların hepsi birer varsayımımdır. Gerçeklikleri kadar, hataları da vardır. Önemli olan, bir şekilde çok yüksek enerjiye ihtiyaç duyduğu ve evrenimizin doğal dokusuna ait olmadığı kısmıdır.