Işık saniyede ortalama 300.000 km yol alıyor. Dünyadan 65 milyon ışık yılı uzakta olan ve içinde uzaylı diye tabir ettiğimiz canlıların bulunduğunu bir gezegen hayal edelim. Onlar dünyayı keşfettiği zaman dünyanın 65 milyon ışık yılı önceki halini yani dinozorları görecektir. Şimdi sorum şu; Dünyanın, daha üzerinde yaşama elverişli ortamı olmayan lavlarla kaplı halini gören yaşam formları, bizim şuan düşündüğümüz gibi evrende yalnız olduklarını düşünebilirler mi?
Yeterince akıllılarsa dünyada yaşam olup olmamasına değil habitable olup olmamasına bakarlar.
Biz yalnız mıyız acaba derken o neden demesin :) sonuçta uzaylı teknolojisi de olsa eğer bizimle aynı fizik kurallarını kullanmak durumundaysa ışıktan hızlı hareket edemeyeceği için de ona göre 65 milyon yıl büyük bir zaman silimi olmalı..
*dilimi
Eğer uzaylılar dünyamızı ziyaret etmeye kalkışırlarsa dinazorları mı görecekler, yoksa 65 milyon ışık yılı sonraki yaşamı mı görecekler.
Muhtemelen öylesine çılgınca bir mesafedelerse bambaşka bir galaksinin içindedirler ve muhtemelen bizim galaksimizi onca mesafeden ancak arada bir karadelik varsa onun kütleçekimsel merceği ile görüyorlardır. Sözüm misali bugünkü ivmemizin artarak devam etmesi halinde dahi uzun vadede bile galaksi dışına yolculuk ön göremiyoruz. Bilim kurgu yapıtlarında bile bir galakside oradan oraya koşturursunuz ama Andromeda galaksisi bilimkurgu için bile çok uzaktır. Lakin kendi galaksimizde milyarlarca yıldız var. Bu yıldızların etrafındaki gezegenleri bugünkü bilgi birikimimizle sadece yıldızına uyguladığı çekim kuvveti (Bundan kaynaklı yalpa) ve bir iki diğer yöntem dışında tespit edemiyoruz. Daha doğrusu doğrudan gözlem mümkün değil. Muhtemelen konvasyonel yöntemleri aşamamış hiç bir uygarlık da bunu "ha deyince" yapamayacaktır.
![Uzay Çalışmalarının Önemi - Süleyman Fişek [Röportaj]](https://fizikist.com/uploads/img/uzay-calismalarinin-onemi.jpg "Uzay Çalışmalarının Önemi - Süleyman Fişek [Röportaj]")