İnsan hariç diğer tüm canlılar bu gezegenin bir parçasıdır. Fakat Mitolojilerdeki olayların özetini şu şekilde yorumluyorum. Dış sistemlerdeki canlılar bizim atalarımızın evrimini hızlandırarak önce bizi kullandılar, daha sonra (sümer-akad) onların ırkına benzer dönüştürdükleri canlılarla (atalarımızla) birlikte olarak ilk insanı (adamu) ortaya çıkmıştır. Yavaş yavaş bizim başımızdan çekilip dünyayı bize veren ırklar sonrasında bu gezegene insan hükmetmeye başlamıştır. Belki gitmelerinin sebebi bizi deney faresi olarak kullanmaları. Çok tanrı dedikleri olay bu. Fakat diğer tüm canlılar evrimin bir parçası olduğu için hareket ve dünya üzerindeki özellik ve davranışları DNA yolu ile aktarılırken, biz insanlar sanki kırma ve mutasyon bir hayvan gibi, doğadaki yerimizi bulamayıp, onlar gibi bir düzen kurmaktansa tanrıyı oynamaya çalışıyoruz. Bir pitbulun tatlılığı ve hırçınlığı gibi düşünün bunu. Biz kırmayız ve evrim üzerimizde daha yeni yeni etkisini gösteriyor. Fakat biz yeterince içgüdü ve evrimsel kalıntıya sahip olamadığımızdan hislerden çok düşüncelerin mahkumu oluyoruz. Nearndanteller doğayla barışık yaşarken, homosaphiens neden insanları kurban edecek ainler yapıyordu?