Teorik Fizikçiler, Kara Deliklerin Dev Tüy Topları Olduğunu Söylüyor

1997'de kozmologlar Stephen Hawking, Kip Thorne ve John Preskill, bir kara deliğe giren bilginin var olup olmayacağı konusunda ünlü bir iddiaya girdiler. Hawking ve Thorne, bir kara deliğe giren bilginin yok edildiğine bahse girerken, Preskill tam tersi görüşteydi. Hawking'in araştırması, parçacıkların hiçbir etkisinin olmadığını öne sürdü. Ancak teorisi kuantum mekaniğinin yasalarını ihlal etti ve bilgi paradoksu olarak bilinen bir çelişki yarattı. Ohio Eyalet Üniversitesi Fizik Bölümü'nden fizikçiler tarafından yapılan yeni araştırma, Hawking'in bilgi paradoksu hakkındaki tartışmayı çözmeye çalışıyor.

Turkish Journal of Physics'te yayınlanan bir makalenin baş yazarı, Ohio State Üniversitesi'nden Profesör Samir Mathur, “Sicim teorisinden bulduğumuz şey, bir kara deliğin tüm kütlesinin merkeze çekilmediğidir” dedi.

"Kara delik, nesneleri bir noktaya kadar sıkıştırmaya çalışır, ancak daha sonra parçacıklar bu iplere gerilir ve ipler esneyip genişlemeye başlar ve kara deliğin tamamını doldurmak için genişleyen bir tüy yumağı haline gelir."

"Sicim teorisinin, Hawking'in paradoksuna neredeyse kesin bir şekilde cevap verdiğini bulduk."

"Hawking'in bilgi paradoksu için tüy yumağı teorisinin en olası çözüm olmaya devam ettiğini göstermek için teoremleri kanıtladık."

2004'te Profesör Mathur ve meslektaşları, kara deliklerin çok büyük, çok dağınık iplik yumağına benzer olduğunu ve yeni nesneler emildikçe daha büyük ve daha dağınık hale geldiğini teorileştirdiler.

Profesör Mathur, "Kara delik ne kadar büyükse, o kadar fazla enerji girer ve tüy yumağı o kadar büyür" dedi.

Fizikçiler, sicim teorisinin Hawking'in paradoksuna çözüm olabileceğini buldular. Bu tüy yumağı yapısıyla, delik herhangi bir normal yapı gibi yayılır ve bulmaca yoktur.

Profesör Mathur, "Çalışmadan sonra birçok kişi sorunun çözüldüğünü düşündü. Ama aslında, sicim teorisi topluluğundaki insanların bir bölümü, Hawking'in bilgi paradoksuna farklı bir çözüm arayacaklarını düşündü. Fiziksel olarak kara deliğin tüm yapısının değişmesinden rahatsız oldular" dedi.

Son yıllarda yapılan çalışmalar, karadeliğin tüm kütlesi merkezde olan bir uzay olarak düşünülebileceği eski bakış açısıyla, Hawking'in vardığı sonuçları uzlaştırmaya çalıştı.

Bir teori, solucan deliği paradigması, kara deliklerin uzay-zaman sürekliliğinde bir köprünün bir ucu olabileceğini, yani bir kara deliğe giren herhangi bir şeyin köprünün diğer ucunda görünebileceği anlamına geliyordu.

Bununla birlikte, solucan deliği resminin işlemesi için, bazı düşük enerjili radyasyonun kara delikten kenarlarından kaçması gerekir.

Yazarlar ayrıca, solucan deliği paradigmasının işe yarayıp yaramadığını belirlemek için kuantum yerçekimindeki topoloji değişikliği de dahil olmak üzere kara deliklerden gelen fiziksel özellikleri de incelediler.

Profesör Mathur, "Solucan deliği yaklaşımı için önerilen sürümlerin her birinde fizik kurallarının tutarlı olmadığını gördük" dedi.

"Solucan deliği paradigması, kara deliğin tüm kütlesi merkezdeyken etkin bir şekilde boş olduğunu düşünebileceğimizi iddia eder."

"Ve kanıtladığımız teoremler kara deliğin böyle bir resminin mümkün olmadığını gösteriyor."