Bildiğim kadarı ile (eksik veya yanlış noktalar olabilir) normalde elektrik iletimi yapılan kablolarda, atom içindeki elektronların yörüngesel bir hareketi vardır. Bu sisteme verilen elektronların (elektrik akımı) hareketini yavaşlatır (direnç) oluşur ve bu enerji ısı olarak fotonlarca atılır. Bu yüzden bazı metaller, atom yapılarından dolayı iyi bir iletkendir bazıları ise kötü. Süper iletkenler de ise iletkenin ısısı düşürülür. Genellikle sıvı azot, helyum gibi çok soğuk ortamlara sokulur. Burada atom içi hareketlilik yavaşladığı için, elektronlar çok daha rahat geçer. Çarpışma daha az olduğu için enerji kaybı daha düşük olur. Yani verilen gerilimin önemli bir kısmı hedefe ulaşır. Çoğu madde süper soğuk durumda iletkeleşir. Hatta öyle güçlü iletkenleşirki, süper güçlü mıknatıslar yapmak mümkün olur. Ancak bilimin düşü, bu iletkenleri normal oda sıcaklığına taşımaktır. Çünkü eksi 200 ler civarını sağlamak ve korumak için de çok enerji harcanıyor ve maliyetleri yükseltiyor. Eğer oda sıcaklığında süperiletkenlik geliştirilirse (bazı karbon polimerleri adaydı ama olmadı galiba son okuduğumda) enerji kullanımı ve nakinde büyük bir tasarruf sağlanır. Şimdilik süper hızlı trenler, bilimsel deneyler veya askeri amaçlı özel bilgisayarlarda / makinelerde kullanılıyor. Uzay ortamın da da süper iletkenlik için uygun ortam oluşturmak daha kolay olabilir. Bu durumda, bazı oçok önemli teknolojik ve bilimsel çalışmalar bir gün uzaydaki istasyonlara nakledilebilir.
![Uzay Çalışmalarının Önemi - Süleyman Fişek [Röportaj]](https://fizikist.com/uploads/img/uzay-calismalarinin-onemi.jpg "Uzay Çalışmalarının Önemi - Süleyman Fişek [Röportaj]")