Evet m.krauss\'un kitabında bu okyanusun iyi bir betimlemesini okumuştum. Ancak \"Eğer imkan bulup en küçük parçacığı ikiye bölebilseydik elimizde iki adet eksi işaretli \"sanal\" parçacık kalırdı.\" derken yeterli imkana sahip olduğumuz zaman böyle bir limite sahip parçacık elde edeceğimizi nasıl biliyoruz ? Bahis edilen kuantum dalgalanmalarındaki birbirini yok eden pozitif negatif parçacıklar bile daha küçük örüntülerden oluşmuş olamaz mı ?

Orijin Zaten böyle bir şeyi yapamayız. Biz sadece senaryonun nasıl işlediğini anlamaya çalışıyoruz. Elbette \"en küçük parçacık\" derken aklımda bir parçacık var. Uzayın kendisi acaba nasıl bir şey? diye düşündüm. Bahsettiğiniz kitapta evren meydana gelmeden önce \"uzay\"ın kendisinin meydana gelmesi gerektiği vurgulanır. Bunun üzerinde düşündüm. Evrenimizin dışında \"uzay\" bile yok. Kuantum köpüğündeki dalgalanmaların yarattığı enerji birikimleri bir evren meydana getirecek düzeye geldiğinde ilk yaratılan parçacık \"uzay\" parçacıkları. Parçacık diyorum çünkü maddeleşen enerji tanecikli olmak zorundadır. İlk taneleşen de elbette uzayın kendisini meydana getiren parçacıklardır. Zaten evrenin üç boyutlu olmasını sağlayan da işte bu uzay parçacıklarıdır. Benim aklımdaki parçacık \"uzayın kendisini meydana getiren parçacık.\"

Necmi Tüfek,HOŞGELDİNİZ:)) Değerli yazılarınızı tekrar okuyup yararlanacak olmak ne güzel.

Sizin isminizi görmek de çok güzel. İltifat etmişsiniz, teşekkür ederim Gülcan YALÇIN

Dalga hareketlerini gözlemlemek için kullandığım ripple tank applet java yazılımında gözlemlediğim bir durum vardı. Bir dalga oluştuğunda, 3 boyutlu gözleminde dalgaların oluşturduğu alanlar, iki yönlü olarak izlenebiliyordu. Böylece dalganın tepe ve dip noktalarını ve yoğunluklarını izlemek mümkündü. Sınırları belirli bir alanda dalga oluşturduğumda, bir süre sonra dalgalar ve sınırlardan olan yansımaları dengeli bir kaynaşma ortamı oluşturuyordu. Yani aynı anda hem pozitif hem de negatif sayılabilecek ters yüzeyindeki, kaynaşmalar toplamda eşit yükseklikte idi. Ancak kaynaşma devam ettikçe denge bozuluyordu. Yönlerden sadece bir tarafta, yoğunlaşma oluyordu. Yani pozitif ve negatif dengeli başladığı halde, bir süre sonra sadece ya pozitif ya da negatif bölgede kaynaşma - yükselme oluyordu... Şartları değiştirdikçe (ortama yeni bir dalga ya da sınır=katı parçacık) kattıkça, sistem değişiyordu. Bunun neden ve nasıl olduğunu bilemiyorum. Sadece anladığım, dalganın fonksiyonu çok fazla değişkenden etkileniyor ve sonuçta kaynaşma sadece belli bir yönde baskın kalıyor. \"...Artı değerden eksi değere geçebilir. Eksi işaretli rakamlarla işlem yaparsanız da artı işaret alırlar. Yani tekrar bölmeye devam etmek isterseniz sanal parçacık küçülmez, büyür. \" kısımlı anlatımınız bana bu durumu çağrıştırdı.

Big bang anı , çoklu evrenleri olası kılabilen bir andır der krauss . Diğer yandan evrenin hiçlikten meydana geldiğini ve bu hiçliğin kuantum dalgalanmaları ile meydana geldiğini söyler . Fakat sorunlardan biri şu ; Uzay derken big bang sonrası oluşan evrenin dokusundan mı bahsediyoruz yoksa big bang\'den önce , meydana geldiği düşünülen kuantum dalgalanmalarının oluştuğu zeminde mi ? Uzay , big bang ile mi 3 boyut kazandı yoksa içinde bulunduğumuz evrenin dokusu , big bang\'in fiziksel parametrelerinin var olan \'\' uzay \'\' ile etkileşiminde mi ibaret ?

Burtay Bey. Sıcak karşılama için teşekkür ederim. Sizinle tekrar tartışabileceğimiz için ayrıca mutluyum. Çok basit bir şekilde anlatmak istediğim şey enerjinin davranışıydı. En alt düzeye indiği zaman bizim alışık olduğumuz gibi bir sıfır noktası yani bitiş noktası yok. Daha da alta inip işaret değiştiriyor. Böylece kendisi için bir döngü yaratmış oluyor. Oradan tekrar artı değerlere geçebilir. Klasik düşünceyle bakıldığında insana kabul etmesi zor geliyor. Ama enerjinin korunumu sadece bizim evrenimiz için değil evren dışı için de geçerli oluyor böylece.

Perfection, Sizin de sıcak karşılamanız beni mutlu etti. Yazdıklarım bir işe yarıyorsa benim için en büyük mutluluk. Kitap yazan fizikçilere göre kuantum dalgalanmalarının enerji biriktirip güçlendirdiği İnflaton ve potansiyel enerji alanları belirli bir güce eriştiğinde tetiklenip enerjinin maddeleşmesini sağlıyorlar. Maddeleşme aşamasındaki enerji ilk olarak uzayı oluşturuyor. Çünkü maddeleşecek enerjinin gelişip yayılabilmesi için bir zemin gerekiyor. Bu uzayın nasıl bir şey olduğu hakkında hiç biri tam bir tanım yapmıyor. Ama ben onların yerine bu uzayın parçacıklardan meydana geldiğini söyleyebilirim. Bu parçacıklar tam big bang öncesinde bir defaya mahsus olmak üzere yaratılıyorlar. İsterseniz daha sonra ayrıntılı inceleriz.

Fizik hakkında yazdıklarınız gerçekten öğreticiydi . Ben daha çok fizik tartışmalarını okumaktan zevk alıyorum , bu tartışmaları analiz etmek ve kendimce bir sonuç çıkarmak ve bazen bu sonucu paylaşmak gerçekten güzel bir şey . Fakat çoğu zamanda sadece okumak daha verimli oluyor benim için , yani bazen hiçbir şey bilmediğim konularda analiz etmek daha mantıklı geliyor . Mesela evrenin dokusu adlı kitabı , tam anlamıyla anlamam içinde 4 kez okumam gerekti . Gerçekten bir beynin içinde bulunduğu evrenin fizik yasalarını anlamaya çalışırken , yine bir kendi başına bir beyin olan ( beyinden ) ilham alması inanılmaz .

Fizik hakkında yazdıklarınız gerçekten öğreticiydi . Ben daha çok fizik tartışmalarını okumaktan zevk alıyorum , bu tartışmaları analiz etmek ve kendimce bir sonuç çıkarmak ve bazen bu sonucu paylaşmak gerçekten güzel bir şey . Fakat çoğu zamanda sadece okumak daha verimli oluyor benim için , yani bazen hiçbir şey bilmediğim konularda analiz etmek daha mantıklı geliyor . Mesela evrenin dokusu adlı kitabı , tam anlamıyla anlamam içinde 4 kez okumam gerekti . Gerçekten bir canlının , içinde bulunduğu evrenin fizik yasalarını anlamaya çalışırken , yine kendi başına bir evren olan ( beyinden ) ilham alması inanılmaz .

Elimde olmayan nedenlerle bir kaç gün daha ara vermek zorunda kaldım. Sanırım bundan sonra böyle kopukluklar olmaz. Brıan Greene iyi bir fizikçi. Evrenin dokusu, Evrenin Zerafeti iyi yazılmış kitaplar. Ben de bu gibi kitapları anlamak için pek çok kez okurum. İnsan her okuyuşunda farklı bir bakış açısı geliştirmiş olduğu için daha önce fark etmediği ayrıntıları anlıyor. Sizin ilgi alanınız beyin tabii ki. Yazılarınızdan öyle anlaşılıyor. İnsan beyni çözülebilecek en son problem olarak kalacak hep. Neden derseniz; beyni çözmek tüm evreni çözmek demektir bence. Zaten de öyle olmalı. Evrenin çözümü aslında beynimizde bir yerlerde mevcut, duruyor. Ama ona ulaşmak için daha çok çabalamak gerekecek. Bu arada, daha önce beyin fırtınası yaptığınız bir konu vardı. İnsan beyninin ışıktan daha hızlı algı ve işlem yapabileceği konusundaydı sanırım. Bu benim aklıma bir şey getirmişti. Onu size ileteyim belki siz daha farklı inceleyebilirsiniz. Yanılmıyorsam; Schrödinger\'in Yavru Kedileri (John Gribbin) isimli kitapta, en son bölümde ilginç bir konu ele alınmış. \"Zamanda gecikmiş dalgalar\" ve \"Zamanda ilerlemiş dalgalar\" diye bahsediliyor. \"Teklif\" ve \"Teyit\" dalgaları... Bu bazı ekstrem durumlarda insanın daha henüz bir olay meydana gelmeden kısa bir an önce olacakları hissetmesini sağlayabilir, açıklayabilir. Bana ilginç geldi. Eğer kitap elinizde yoksa ben basitçe anlatabilirim.

Evet aslında fiziğimin iyi olmadığını anladığımdan beri ( akademik olarak tabi ) daha küçük bir evren ile ilgilenmeye başladım . Beyin ile . Açıkcası beyin ve beynin fiziksel dünyayı anlamamızda nasıl bir yer edindiğine dair birazcık bile şey bilebilmek beni zihinsel olarak mutlu ediyordu . Zamanınız var ise ( aslında kastım eğer yapmanız gereken daha önemli bir iş yok ise ) anlatırsanız en bilinçli halim ile okurum . Diğer yandan üniversite kütüphanesinde schrödinger\'in birkaç kitabı vardı , bugün bakacağım umarım bulurum bahsettiğiniz kitabı .

Bu konu Kuantum fiziğinin çift yarık deneyi gibi açıklanamaz fenomenlerini açıklayabilmek için ortaya atılmış bir fikir. Özü şu; \"Eğer evrende tek bir elektron olsaydı,başka hiç bir şey olmasaydı bu elektron foton yayabilir miydi?\" Yanıt; \"yaymaması gerekir\" \"Peki; bir elektron, evrende bir başka elektron veya foton soğuran başka bir parçacık olduğunu nereden bilir?\" İşte bunu bilmesi için fotonu yaymadan önce bir \"teklif\" dalgası gönderir. Buna \"zamanda ilerlemiş dalga\" denir. Bu dalga bir başka parçacığa rastladığında elektron bunu anlar ve bu kez gerçek fotonu gönderir. \"Zamanda gecikmiş dalga\" Yani \"teyit\" dalgası. Yani aslında elektron bir olay meydana gelmeden önce bunun imajını almakta, bilmektedir. Eğer bu düşünce doğruysa, kuantum fiziğinin tüm bilinemezleri artık çok basit açıklanabilir hale gelir. Sanırım olay böyle bir şey. Bir olayı olmadan önce bilmek böyle sağlanabilir.

@necmi hocam bahsettiğiniz teklif ve teyit dalgaları konusunda olay şu şekilde olabilir mi_? birbirinden habersiz 2 parçacığın yolladığı teklif dalgaları birbirleri ile etkileşime girdiklerinde ve bu etkileşime giren dalgaların birbirlerinden yansımaları sonucu oluşan teyit dalgaları şeklinde birbirlerinden haberleri olabilir mi_? demek istediğim bu dalgalar bir örümcek ağı gibiyse ve ağın tam merkezinde ise parçacık olduğunu varsayarsak bu ağdaki(dalgalar) her hangi bir farklılıkta merkezdeki örümcek(parçacık) bunu algılayıp ona göre mi davranmış oluyor_? cümle biraz devrik oldu ama sanırım anlatabilmişimdir konuyu_?