Mars'ın Güney Kutbu Altındaki Parıldayan 'Göller' Tamamen Başka Bir Şey Olabilir

Bilim insanlarının Mars'ın güney kutup buzulunun altında saklanan sıvı su gölleri olduğunu düşündükleri şey, sıradan eski bir kaya olabilir.

Yeni analizler, kızıl gezegendeki yeraltı suyu olarak yorumlanan parlak radar sinyalinin de jeolojik katmanlaşma ile oluşmuş olabileceğini buldu. Bu kaçınılmaz bir sonuç değil, ancak orada neyin gizlendiğini kesin olarak belirleyebilmemiz için daha güçlü kanıtlara ihtiyaç olduğunu gösteriyor.

Cornell Üniversitesi'nden astronom Dan Lalich liderliğindeki bir araştırma ekibi yeni bir makalede, "Burada, benzer yansımaların, herhangi bir sıvı su veya başka şekilde nadir bulunan malzemelere gerek kalmadan, ince tabaka girişiminin doğal sonucu olarak üretilebileceğini gösteriyoruz" diyor.

"Bu sonuç, diğer son çalışmalarla birleştiğinde, güney kutuplu tabakalı tortunun (SPLD) altında sıvı su bulma olasılığını sorguluyor."

Gizemli sinyal ilk olarak birkaç yıl önce, Avrupa Uzay Ajansı'nın Mars Express uydu sondası tarafından toplanan radar verilerinde tespit edildi. Orada, Mars'ın güney kutup buzulunun altında gömülü olan, alışılmadık şekilde yansıtıcı bir malzeme parçası görüldü.

Müteakip aramalar, daha parlak yeraltı yamalarını ortaya çıkardı, bu da onların kesinlikle benzersiz olmadığını gösteriyor.

Daha da heyecan verici bir şekilde, benzer parlayan yamalar tam burada, Güney Kutbu'nun buzunun altında gömülü olarak bulundu. Bunlar, Antarktika buzunun altında bir sıvı rezervuar ağı oluşturan Vostok Gölü gibi buzul altı göllerdir.

Bu, bilim insanlarını Mars'ta benzer sıvı rezervuarların olabileceği sonucuna götürdü. Sadece bir nokta var: Mars'ın sıvı su için çok soğuk olduğu, hatta buz katmanları altında basınç altında olduğu ve tuzların varlığı nedeniyle donma noktasının düştüğü düşünülüyor.

Peki, parlak yamalar nelerdir? Araştırmak için, Lalich ve meslektaşları, Mars'ta meydana geldiği bilinen dört materyalden oluşan bir katman kullanarak simülasyonlar gerçekleştirdiler.

Yere nüfuz eden radar, bir nesne veya yüzeyde radyo dalgalarını sektirerek çalışır. Bu radyo dalgalarının geri yansımasının ne kadar sürdüğü ve ne kadar güçlü olduğu, bir gezegenin yüzeyinin altındaki malzemelerin özelliklerini ortaya çıkarır - ancak bu malzemelerin ne olduğu değil.

Araştırmacılar, her biri radar darbelerini belirli şekillerde yansıtan özelliklere sahip çeşitli konfigürasyonlarda ve kalınlıklarda simüle edilmiş su buzu, karbondioksit buzu, bazalt ve atmosfer katmanları oluşturdular.

Ardından, bu konfigürasyonların hangi sinyalleri üreteceği üzerinde çalıştılar. Ve Mars Ekspresi gözlemleri kadar parlak bir şey elde ettiler: iki kat karbon dioksit buzu arasına sıkıştırılmış bir tozlu su buzu tabakası.

Lalich, "Su buzu içine gömülü CO2 katmanları kullandım çünkü bunun buz örtüsünün yüzeyinin yakınında zaten büyük miktarlarda bulunduğunu biliyoruz," diye açıklıyor.

"Prensipte olsa da, kaya katmanları veya hatta özellikle tozlu su buzu kullanabilirdim ve benzer sonuçlar elde edebilirdim. Bu makalenin amacı, gerçekten taban katmanlarının bileşiminin katman kalınlıkları ve ayrımlarından daha az önemli olmasıdır. "

Bu, parıltılı sinyalin sıvı su olmayan bir şey tarafından üretilmiş olabileceğine dair son zamanlardaki tek öneri değil. Geçen yıl bir ekip, donmuş killerin aynı seviyede radar parlaklığı ürettiğini keşfetti ve bu yılın başlarında başka bir ekip, kaynak olarak volkanik kayayı (Mars'ta bolca var) önerdi.

Mars hakkında bildiklerimizle daha tutarlı olan kaya ve/veya buz katmanlarının eklenmesiyle, su açıklaması olasılıktan uzaklaşıyor gibi görünüyor.

Ekibin araştırması Nature Astronomy'de yayınlandı.