Yeni Süper Kütleli Kara Delik Güneşimizin 30 Milyar Katı Ağırlığında

Abell 1201 kümesinin merkezinde dev bir eliptik galaksi bulunur ve merkezinde bir süper kütleli kara delik yer alır. Önceki analiz, cismin büyük olduğunu ileri sürdü - bilinen çoğu kara delikten daha büyük. Sonuncusu, onu evrendeki en büyük cisimler arasına yerleştiriyor, bazı galaksilerden daha büyük. Tahmini kütlesi Güneş'inkinin 32 milyar (artı veya eksi iki) katı.

Bunu bağlama oturtmak zor. Samanyolu'nun en büyük uydu galaksilerinden biri olan Küçük Macellan Bulutu, 6,5 milyar güneş kütlesine sahiptir. Bu tek kara delik beş kat daha ağır.

Durham Üniversitesi Fizik Bölümü'nden baş yazar Dr. James Nightingale, bir açıklamada, "Güneşimizin kütlesinin yaklaşık 30 milyar katı olan bu özel kara delik, şimdiye kadar tespit edilen en büyük kara deliklerden biri ve kara deliklerin teorik olarak ne kadar büyük olabileceğine inandığımız üst sınırda, dolayısıyla son derece heyecan verici bir keşif." dedi.

Kara delikleri gözlemlemek kolay değil. "Kara" olarak adlandırılmaları yanlış bir isim değil - onlardan hiçbir şey kaçmaz, ışık bile, bu nedenle araştırmacıların etraflarında olup bitenleri gözlemlemesi gerekir. Küçük olanların birleşmesinden oluşan kütleçekimsel dalgaları veya etraflarındaki en yakın bölgeden gelen radyo dalgalarını görmek mümkündür. İnanılmaz kütleçekimi maddeleri x-ışınlarında parlayacak kadar ısıtabileceğinden, aktif olarak besleniyorlarsa fark edilebilirler.

Burada kullanılan yöntem farklıdır. Araştırmacılar kütleçekimsel merceklerin ürettiği etkiyi, galaksi veya galaksi kümesi gibi devasa bir cismin uzay-zamanı nasıl bükebileceğini, simüle ediyorlardı. Bu bükme, arka plandaki cisimleri büyütebilir ve en uzaktaki tek yıldızlı sistem gibi, çok uzaktaki şeyleri incelemek için çok faydalıdır.

 

Kara delikler aynı zamanda oldukça iyi kütleçekimsel merceklerdir ve bu çalışma, devasa galaksilerdeki farklı boyutlardaki süper kütleli kara delikleri simüle etti. Ekip, ışığı nasıl bükeceklerini çıkardı ve dev süper kütleli kara delikli modellerinin, Dünya'dan 2,7 milyar ışık yılı uzaklıkta bulunan Abell 1201'in Hubble Uzay Teleskobu gözlemiyle eşleştiğini keşfettiler.

Dr. Nightingale, "Bildiğimiz en büyük kara deliklerin çoğu, kara deliğin yakınına çekilen maddenin ısındığı ve ışık, X-ışınları ve diğer radyasyon şeklinde enerji saldığı aktif durumda." diye ekledi. "Bununla birlikte, kütleçekimsel mercekleme, şu anda uzak galaksilerde mümkün olmayan, aktif olmayan kara delikleri incelemeyi mümkün kılıyor. Bu yaklaşım, yerel evrenimizin ötesinde çok daha fazla kara deliği tespit etmemize ve bu egzotik cisimlerin kozmik zamanda daha da geride nasıl evrimleştiğini ortaya çıkarmamıza olanak sağlayabilir.”

Araştırma, Monthly Notices of the Royal Astronomical Society’de yayınlandı.

Bu içerik IFLSCIENCE’da yayınlanmıştır.