Dünyanın İlk Yıldızlararası Ziyaretçisinin Gizemli Hızlanması Sonunda Açıklandı

İlk yıldızlararası ziyaretçinin, 'Oumuamua' adlı bir gök taşının keşfi, bilim camiasında heyecan dalgaları yarattı. Aynı zamanda bir gizem başlattı. Cisim bir asteroidin tüm özelliklerine sahipti, küçük boyutluydu ve görünür bir kuyruğu yoktu; ve yine de yıldızımıza yaklaşırken gizemli bir şekilde hızlandı, daha çok bir kuyruklu yıldız gibi davrandı ancak gaz attığına dair herhangi bir kanıt yoktu. Şimdi, nedenini biliyor olabiliriz.

Bilim insanları bir çeşit gaz çıkışından şüpheleniyorlardı. Ve cismin bir tür uzaylı sondası olduğuna dair garip bir iddia olmasına rağmen, araştırmacılar yıldızlararası cismin nasıl bu tuhaf şekilde hareket ettiğini bulmaya koyuldular.

Şimdi cevabı bulduklarını düşünüyorlar. Gerçekten de nedeni bu kuyruklu yıldız cisminden gaz çıkışına bağlıydı. Spesifik olarak, kuyruklu yıldızdan kaçan hidrojen, tuhaf hareketini açıklamak için ihtiyaç duyduğu itişi verirdi. Araştırmacılar, hidrojenin oluşması için bir yola ihtiyaç duyuyorlardı ve yıldızlar arasındaki kozmik radyasyonun, hidrojeni su buzundan serbest bırakabildiği ortaya çıktı.

UC Berkeley'de kimya yardımcı doçenti baş yazar Dr. Jennifer Bergner, bir açıklamada, "Yıldızlararası ortamda seyahat eden bir kuyruklu yıldız, temelde kozmik radyasyonla pişer ve bunun sonucunda hidrojen oluşturur. Bizim düşüncemiz şuydu: Eğer bu oluyorsa, onu gerçekten cisme hapsedebilir miydiniz, böylece Güneş Sistemi’ne girdiğinde ve ısıtıldığında, o hidrojeni dışarı atardı? Bu, yer çekimi olmayan ivmeyi açıklamak için ihtiyaç duyduğunuz kuvveti nicel olarak üretebilir mi?" dedi.

Aslında, yüksek enerjili parçacıkların buza neler yapabileceğine dair, 1970'lere kadar uzanan onlarca yıllık araştırmalar var. Ekip, bazı analizlerin öne sürdüğü gibi, kozmik ışınların buza onlarca metre nüfuz etmesini ve bunun dörtte birini veya daha fazlasını hidrojen gazına dönüştürmesini bekliyor. Bu, büyük bir kuyruklu yıldız için fazla olmayabilir, ancak 'Oumuamua'nın sadece 115'e 111 metre boyutunda ve yaklaşık 19 metre kalınlığında olduğu tahmin ediliyordu.

Bergner, "Birkaç kilometre çapındaki bir kuyruklu yıldız için, gaz çıkışı cismin kütlesine göre gerçekten ince bir kabuktan olacaktır, bu nedenle hem bileşim açısından hem de herhangi bir ivme açısından, bunun ille de algılanabilir bir etki olmasını beklemezsiniz. Fakat 'Oumuamua çok küçük olduğundan, aslında bu ivmeyi güçlendirmek için yeterli gücü ürettiğini düşünüyoruz." diye açıkladı.

Şimdi Cornell Üniversitesi'nde çalışan Darryl Seligman ile Bergner tarafından geliştirilen model, 'Oumuamua'nın olağandışı özelliklerini, gözlemlere uyması için ekstra parametreler eklemek zorunda kalmadan açıklıyor. Ve bu çalışma, bu cismin başka bir güneş sisteminin kenarındaki gezegenimsi bir parça, belki de Pluto benzeri bir cisim olduğu fikrini bir kez daha destekliyor.

Seligman, "Güneş Sistemi’nde hiç toz koması olmayan bir kuyruklu yıldız görmemiştik. Bu nedenle, yer çekimi olmayan ivme gerçekten tuhaftı." dedi.

Bergner, "Ana çıkarım, 'Oumuamua'nın ağır işlemden yeni geçmiş standart bir yıldızlararası kuyruklu yıldız olmakla tutarlı olduğudur. Çalıştırdığımız modeller, Güneş Sistemi'nde kuyruklu yıldızlar ve asteroitlerden gördüklerimizle tutarlı. Yani, aslında bir kuyruklu yıldıza benzeyen bir şeyle başlayabilir ve bu senaryoyu çalıştırabilirsiniz." dedi.

Çalışma Nature dergisinde yayınlandı.

Bu içerik IFLSCIENCE’da yayınlanmıştır.