-2

:-) Peki, Efendim... :-)

Burtay Mutlu (shibumi-tr) 8 yıl önce 0
0

Süper parçacıklar ve simetri hakkında çok fazla , neredeyse hiç düzeyinde bilgim ( ve ilgim ) oldu. Çünkü yüksek enerjili çarpıştırıcılarda çıkan parçacıkların neredeyse tamamının sanal olduğunu düşündüm. Evrenimizin belli sabitleri var. Mevcut fizik kurallarıda bu sabitlere göre gerçekleşiyor. ( C, Planck ölçekleri, uzamsal boyutlar, Dirac sabiti, manyetik sabitler, vs.vs...Liste uzun çoğunu da düzgünce bile bilmiyorum) ... Şimdi bu sabitler değişmeden sadece bir değer değişiyor ve parçacıklara yüksek enerji yüklenerek çarpıştırılıyor. Ondan sonra ortaya yeni bir parçacıklar grubu çıkıyor. Kullanılan enerji ne kadar yüksek ise ortaya çıkan parçacıklarda o kadar yüksek oluyor. Ama evrenin doğal sabit değerlerinden dolayı bunlar varlıklarını sürdüremiyorlar. Bu sabitlerle uyumlu olacakları değerlere parçalanıyorlar. (Hangisi tam hatırlamıyorum, foton mu yoksa elektron mu? Çarpıştırıldıkları zaman ortaya proton kütlesinde parçacıklar (ya da protonlar) çıktığını okumuştum.) Bu nedenle bu parçacıkları evrenin doğal bir parçası olarak görmüyorum. Belki de ilk dönem haricinde hiç var olmadılar bile ve var olmayacaklar. Yani sanal -geçici parçacıklar olarak düşündüm. Bir de bu tür çapışmalarda çıkan parçacıkların spinleri birbirinden farklı (sizin şu parçacık renkleri ile ilgili konunuz için hala renkleri anlamaya ve öğrenmeye çalışıyorum. Yavaşta olsa bir gün sorunuza cevap verebilecek düzeye geleceğim). Sanırım birbirlerini tamlıyorlar. Bu nedenle süper ağır bir parçacığı dengeleyen hafif parçacıklardaa ortaya çıkıyor. Ama o da evrensel sabitlere uygun değiller ise onlarda başka parçacıklara katılarak kayboluyorlar ya da yeni normal sınırlar içinde parçacıklar oluşturuyorlar. Bu bakış açısından dolayı gereken önemi ver(e)medim... Şimdi, okuduğunuz kitap çerçevesinde, yönlendirici eleştirileriniz olursa sevinirim. Önyargımı değiştirmesi açısından faydalı olacaktır.

Burtay Mutlu (shibumi-tr) 8 yıl önce 0