Radikal Bir NASA Tahrik Konsepti, 5 Yıldan Kısa Sürede Yıldızlararası Uzaya Ulaşabilir

Yeni önerilen bir sistem, teorik olarak ağır bir uzay aracını Güneş Sistemimizin sınırlarının dışına 5 yıldan daha kısa bir sürede gönderebilir. Tarihi Voyager 1 sondasının bunu başarması 35 yıl sürmüştü.

'Pelet-beam' olarak bilinen konsepte, bu yılın başlarında daha da geliştirilmesi için erken aşamada 175.000 ABD Doları tutarında bir NASA hibesi verildi.

Açık olmak gerekirse, kavram şu anda kâğıt üzerindeki hesaplamaların ötesinde mevcut değil, bu yüzden henüz çok heyecanlanamayız.

Yine de, yalnızca bizi bir insan ömrü içinde yıldızlararası uzaya götürme potansiyeli nedeniyle değil - geleneksel, kimyasal yakıtlı roketlerin yapamayacağı bir şey - aynı zamanda çok daha büyük araçlarla bunu yapabileceğini iddia etmesi nedeniyle de dikkat çekti.

Los Angeles California Üniversitesi'nden havacılık ve uzay mühendisi Artur Davoyan, "Bu çalışma, ağır (1 ton ve daha fazla) yüklerin Güneş Sistemi boyunca ve yıldızlararası ortama hızlı geçişi için yeni bir mimariyi inceliyor" diye açıklıyor.

Pellet ışın konsepti kısmen, bir 'hafif yelken' tahrik sistemi üzerinde çalışan Breakthrough Starshot girişiminden esinlenmiştir. Milyonlarca lazerin yardımıyla, küçük bir sonda teorik olarak sadece 20 yıl içinde komşu Proxima Centauri'ye yelken açabilecek.

Yeni teklif benzer bir fikirle başlıyor ama daha büyük nesnelerin nasıl hareket ettirileceğine bakıyor. Ne de olsa, bir gün Güneş Sistemimizin dışındaki dünyaları kendimiz keşfetmek veya kolonileştirmek istiyorsak, küçük bir sonda ihtiyacımız olan şey olmayabilir.

Kavramsal tahrik sisteminin çalışması için biri yıldızlararası uzaya giden, diğeri Dünya etrafında yörüngeye giren iki uzay aracı gerekiyor.

Dünya'nın yörüngesindeki uzay aracı, yıldızlararası uzay aracına küçük mikroskobik parçacıklardan oluşan bir ışın fırlatacaktı.

Bu parçacıklar lazerler tarafından ısıtılacak ve bir kısmının lazerle ablasyon olarak bilinen bir süreç olan peletleri daha da hızlandıran plazmaya erimesine neden olacaktı.

Fotoğraf: Pelet ışını tahrik sisteminin nasıl çalışabileceğinin çizimi. (Artur Davoyan)

Bu peletler saniyede 120 km'ye ulaşabilir ve ya yıldızlararası uzay aracının yelkenine çarpabilir ya da içindeki bir mıknatısı iterek, uzay aracını heliosferimizden - kabarcıktan dışarı fırlamasına izin verecek kadar büyük hızlara itmeye yardımcı olabilir.

Davoyan, "Pelet ışını ile dış gezegenlere bir yıldan kısa sürede, 100 AU'ya yaklaşık 3 yılda ve güneş yerçekimi merceğine 500 AU'da yaklaşık 15 yılda ulaşılabilir" diyor Davoyan.

Bağlam için, 'astronomik birim' anlamına gelen bir AU, kabaca Dünya ile Güneş arasındaki mesafeyi veya yaklaşık 150 milyon km'yi temsil eder.

Voyager 1 sondasının 2012'de yaklaşık 122 AU uzaklıkta yıldızlararası uzaya geçmesi 35 yıl sürdü.

Gelişmeleri yakından takip edeceğiz.