Köpekler, Kaybettikleri Köpek Dostları İçin Yas Tutuyorlar

Bir köpek arkadaşınızın kaybı yıkıcıdır ve yeni araştırmalar, bunu hisseden tek kişi olmayabileceğinizi gösteriyor. Ailenizdeki diğer köpekler de bunun için yas tutuyorlar.

İtalya'da 426 farklı çoklu köpek sahibiyle yapılan bir araştırma, ailedeki bir köpek öldüğünde, diğerlerinin, insanların da fark ettiği gibi, belirgin bir mutsuzluk gösterdiğini ortaya koydu. Bu, köpeklerle arkadaş olan herhangi bir insan için yeni bir haber olmasa da makale, hayvan bakımının hafife alınan bir yönünü tanımaya yönelik bir adımı temsil ediyor.

Milan Üniversitesi'nden veteriner bilim insanı Federica Pirrone liderliğindeki bir ekip, "Bu bulgular, bir köpeğin, yakın bir akraba öldüğünde, muhtemelen sahibinin duygusal durumuyla ilgili yönleriyle birlikte, kederle ilgili davranışsal ve duygusal kalıplar gösterebileceğini gösteriyor" diyor

Herhangi bir türde evcil hayvanınız olduysa, onların elbette zengin, derin duygusal yaşamları olduğunu düşünüyor olabilirsiniz. Bununla birlikte, bu duygusal yaşamların bilimsel keşfi ve belgelenmesi nispeten yenidir.

Keder özellikle ilginçtir çünkü bize hayvan bilişi hakkında bir şeyler söyleyebilir, öznel bir deneyim olduğu kadar düşündürücüdür. Ve evcil hayvanlar söz konusu olduğunda, onların duygusal ihtiyaçlarına daha iyi bakmamıza yardımcı olabilir.

İnsan olmayan primatlar, filler, deniz memelileri (yunuslar gibi) ve diğerleri dahil olmak üzere birçok hayvanda yas tutma davranışları gözlemlenmiştir. Bununla birlikte, bilimsel literatürde kanidlerdeki keder hakkında çok az şey vardır. Sadece vahşi doğada nadiren gözlenmiştir ve evcil dostlarımızda belgelenmiş bir keder kanıtı yoktu.

Böylece, Pirrone ve ekibi n az iki köpekle yaşayan ve bu köpeklerden birinin ölümünü deneyimleyen 426 insanı çalışmalarını dahil ettiler. Bu insanlara daha sonra, hayatta kalan köpeklerinin yasını takiben davranışları hakkında bilimsel olarak doğrulanmış bir anketi isimsiz olarak doldurma görevi verildi.

İnsanlar ayrıca köpekler arasındaki ilişkiyi ve evcil hayvanlarının ölümüne verdikleri tepkiyi de anlattılar. Araştırmacılar ayrıca, davranış anılarının da aynı şekilde etkilenmediğinden emin olmak için, insanların evcil hayvanlarının tepkilerine ilişkin hatırlamalarının, yas sırasında çektikleri ıstırapların azalan hatıralarından etkilenip etkilenmediğini değerlendirdiler.

Köpeklerin çoğu için, köpek aile üyelerini kaybettikten sonra insanlar tarafından davranış değişiklikleri fark edildi. İnsanların yüzde sekizi, köpeklerinin davranışlarının gözle görülür şekilde daha bastırılmış veya muhtaç hale geldiğini söyledi.

Bu insanların yüzde 67'si tarafından bildirilen en yaygın davranış, dikkat çekmede bir artış oldu, ardından yüzde 57'si oyun oynamada bir düşüş bildirdi ve yüzde 46'sı hayatta kalan köpeklerinin tüm aktivitelerinde bir düşüş bildirdi. Sahiplerin yüzde 35'i uykuya daha fazla zaman ayırdığını ve daha fazla korku duyduğunu, yüzde 32'sinin iştahında azalma olduğunu ve yüzde 30'unun daha fazla sızlandığını veya havladığını bildirdi.

Yas tutan köpeklerin yüzde 93'ü arkadaşlarıyla bir yıldan uzun süredir yaşıyordu ve yüzde 69'u dostane ilişkilere sahipti. İlginç bir şekilde, birlikte yaşadıkları sürenin hayatta kalan köpeğin davranışı üzerinde hiçbir etkisi olmadı.

Bununla birlikte, köpeklerin ilişkisinin gücü, insanın duyguları gibi, hayatta kalan köpeklerin davranışlarıyla da bir korelasyona sahipti. Köpeklerin dostane bir ilişkisi varsa ve insan da yoğun bir şekilde yas tutuyorsa, hayatta kalan köpeğin korku gösterme, aktiviteyle daha az ilgilenme ve insanlarından daha fazla ilgi isteme olasılığı daha yüksekti.

Ancak araştırmacılar, bu ankete dayanarak, güçlü bir sonuç çıkarmanın ve köpeklerin arkadaşlarının ölümüne üzüldüklerini kesin olarak belirtmenin mümkün olmadığını söyledi. Köpeklerin davranışlarını etkileyebilecek başka faktörler de vardır.

Köpeklerin davranışlarına belirli bir işlev atfetmede sadece antropomorfizm rol oynamayabilir, aynı zamanda köpek sahiplerinin artan ilgisi sonucunda ölen bir bireye ilgi de ortaya çıkabilir. Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, duygusal bir bulaşıcılık da düşünülebilir, çünkü stres köpekler ve sahipleri arasında bulaşıcı gibi görünüyor. Her iki durumda da köpekler bir şeyler hissediyor gibi görünüyor.

Makale Bilimsel Raporlarda yayınlandı.