JWST, Muhteşem Yıldız Oluşumu Patlamasına Neden Olan Galaksi Çarpışmasını Görüntüledi

Galaksiler birleştiğinde, kütleçekim alanları gazları karıştırabilir ve yıldız oluşumunu önemli ölçüde hızlandırabilir. Sonuç, yıldız patlama galaksisi olarak bilinir ve JWST, güçlü gözünü en etkileyici örneklerden birine, VV 114 olarak da bilinen, IC 1623'e çevirdi.

Cetus takımyıldızında, Dünya'dan 270 milyon ışık yılı uzaklıkta yer alan IC 1623, bir süredir güçlü teleskopların gözdesi olmuştur. Hubble, galaktik çiftin ünlü görüntülerini çekti, ancak JWST, işleri başka bir seviyeye taşıma kapasitesini bir kez daha ortaya koydu.

JWST'nin görüntüsü, yalnızca daha büyük aynası nedeniyle değil, aynı zamanda kızılötesinde çok daha fazlasını gördüğü için Hubble'ın görüntüsünü gölgede bırakıyor. Yukarıdaki görüntüdeki IC 1623B olarak bilinen alt galaksi, optik dalga boylarında toz bulutları tarafından büyük ölçüde gizlenmiştir. Kızılötesi radyasyonun toz tarafından bloke edilmesi optik ışığınkinden daha az olasıdır, bu da JWST'nin bu dalga boylarında çalışmak üzere seçilmesinin nedenlerinden biridir. Hubble görüntüsünde de görülebileceği gibi, IC 1623A, birçok parlak yıldız kümesinin ürünü, optik ve morötesi dalga boylarında parlaktır.

Hubble'ın IC 1623 versiyonu da bir parlak galaksiyi gösteriyor, ancak diğeri tozla örtülü.

 

İki bileşenli galaksilerin çekirdekleri, şu anda yaklaşık 25.000 ışık yılı ile ayrılıyor. Parlak oldukları renkler arasındaki kontrast, yerel evrendeki birleşen galaksilerin en uç noktası olarak kabul edilir.

IC 1623B'nin, birleşen galaksiler arasındaki örtüşen alanda da bol miktarda bulunan, sıcak ve yoğun gaz bakımından zengin olduğu bilinmektedir ve yıldız oluşumu için bol miktarda ham madde oluşturur.

IC1623'ün, Hubble ve JWST'deki iki araç tarafından görüldüğü şekliyle karşılaştırılması. Sol: Optik Hubble/WFC3 ve ACS. Orta: Yakın kızılötesi Webb/NIRCam. Sağ: Orta kızılötesi Webb/MIRI. MIRI görüntüsünde sadece parlak çekirdek, ısıtılmış gaz ve yıldız oluşum kabarcıkları görülüyor.

 

Çiftin, Samanyolu'ndan yirmi kat daha hızlı yeni yıldız ürettiği tahmin ediliyor. Görüntü, dörtte biri optik gözlemlerde görülmeyen, 40 yıldız oluşum bölgesinin bildirildiği yeni bir çalışmada inceleniyor. Bu yeni tanımlanan bölgelerden biri hariç tümü, iki galaksi arasındaki örtüşme bölgesinde yer alıyor.

Yıldız patlama galaksileri de süpernovalar açısından zengindir, çünkü bu patlamalarda hayatlarını sonlandıracak kadar büyük yıldızlar astronomik standartlara göre uzun yaşamazlar. 2011'de IC 1623B, içinde tek bir yılda iki süpernovaya sahip olma gibi ender bir ayrıcalığa sahipti.

Özellikle bu boyuttaki, çoğu galaksinin merkezinde süper kütleli kara delikler bulunur. Birleşmeleri, bunları bir araya getirerek daha da büyük bir kara delik oluşturabilir. Bunun IC 1623 içinde gerçekleşmesi muhtemeldir, ancak toz, Hubble ve dev Dünya tabanlı teleskopların bunun hangi aşamada olduğunu öğrenmesini engelledi. Yukarıdaki gibi resimler bu sorunun çözülmesine yardımcı olabilir.

JWST'nin ikincil aynasını yerinde tutan kolların neden olduğu kırınım sivri uçlarının görünürlüğü, galaksilerin çekirdeklerinin parlaklığının kanıtıdır.

Bu görüntü üzerine bir makale The Astrophysical Journal'da yayınlanmak üzere kabul edilmiştir ve arXiv'de mevcuttur.

Bu içerik IFLSCIENCE’da yayınlanmıştır.