Hubble, NGC 1977'de Parlak Önyıldız Jet'i Yakaladı

Parlak yıldız jeti, NGC 1977 yansıma bulutsusu içinde bulunan bir ön yıldız olan Parengo 2042 tarafından yayılıyor.

NGC 1977, Avcı takımyıldızı yönünde yaklaşık 1.500 ışık yılı uzaklıkta yer almaktadır.

Bu bulutsu parçası aynı zamanda ‘C 0532-048’ olarak da bilinir, çok daha büyük olan Koşan Adam Bulutsusu'nu oluşturan bir üçlü yansıma bulutsusunun parçasıdır.

NGC 1977, 18 Ocak 1786'da Almanya doğumlu İngiliz astronom William Herschel tarafından keşfedildi.

Gökbilimciler, "Genç yıldız Parengo 2042, gezegenlere yol açabilecek bir enkaz diskine gömülüdür" dedi.

Yıldız, Hubble görüntüsünde kuzeye doğru bükülerek uzayda iki ışık yılı boyunca uzanan titreşimli bir plazma jetine güç veriyor.

Jetin gazı, yakındaki bir yıldız olan 42 Orionis'in radyasyonuyla parıldayana kadar iyonize oldu. Bu, onu araştırmacılar için özellikle faydalı kılıyor çünkü yakındaki yıldızların iyonlaştırıcı radyasyonu altında görünür durumda kalıyor.

Tipik olarak, bunun gibi jetlerin dışarı akışı, yalnızca çevreleyen malzemeyle çarpıştığında görülebilir ve soğudukça kaybolan parlak şok dalgaları yaratır.

Fotoğraf: Hubble, ünlü Orion Bulutsusu'nun yakınında bulunan ve amatör gökbilimcilerin gözlemlemek ve fotoğraflamak için favori bir hedefi olan Koşan Adam Bulutsusu'nun küçük bir bölümünü görüntüledi.

Görüntüde kırmızı ve turuncu renkler, ilgili şokların jetini ve parlayan gazını gösteriyor.

Görüntünün sağındaki jetten uzağa doğru akıyor gibi görünen parlak mavi dalgalar, 42 Orionis yıldızına bakan yay şoklarıdır. Yay şokları uzayda gaz akışları çarpıştığında meydana gelir ve adını bir geminin suda hareket ederken yaptığı hilal şeklindeki dalgalardan alır.

Jet'in parlak batı lobu, yıldızdan uzaklaştıkça küçülen, bir koni veya iğ şekli oluşturan bir dizi turuncu kavisle sarılmıştır. Bu yaylar, Güneş ile Dünya arasındaki mesafenin 500 katı bir yarıçapa ve diskin merkezindeki büyük bir deliğe sahip yıldızın (170 AU) etrafındaki bir enkaz diskinin iyonize dış kenarını izliyor. İğ benzeri şekil, diskten uzağa doğru malzeme akışının yüzeyini izleyebilir ve her yıl yaklaşık yüz milyon Güneş'in kütlesini kaybettiği tahmin edilmektedir.