Galaktik Çekirdekte Bir Şeyler Parlıyor ve Bu Gizemi Çözmeye Daha Yakın Olabilirdik

Samanyolu galaksisinin kalbinde derinlerde bir şey gama radyasyonuyla parlıyor ve kimse bunun ne olabileceğini tam olarak çözemiyor.

Çarpışan karanlık madde önerildi, reddedildi ve ardından geçici olarak yeniden değerlendirildi.

Pulsar adı verilen yoğun, hızlı dönen nesneler de, işe yaraması için sayıca çok az olduğu için reddedilmeden önce, yüksek enerjili ışınların aday kaynakları olarak kabul edildi.

Avustralya, Yeni Zelanda ve Japonya'dan araştırmacılar tarafından yapılan bir araştırma, pulsar açıklamasına yeni bir soluk getirebilir ve herhangi bir kuralı çiğnemeden dönen bir yıldız popülasyonundan bazı ciddi yoğun güneş ışığını sıkıştırmanın nasıl mümkün olabileceğini ortaya çıkarabilir.

Gama radyasyonu, tipik güneş ışığı değildir. Üretmek için Evrenin en enerjik süreçlerinden bazılarını gerektirir. Çarpışan kara deliklerden, maddenin ışık hızına doğru savrulmasından, antimaddenin madde türleriyle birleşmesinden bahsediyoruz.

Tabii ki, Samanyolu'nun merkezi tüm bunlara fazlasıyla sahiptir. Bu nedenle, gökyüzüne baktığımızda ve tüm madde parçalarını, sarmal halinde dönen kara delikleri, vızıldayan pulsarları ve diğer astrofiziksel süreçleri göz önünde bulundurduğumuzda, sağlıklı bir gama parıltısı görmeyi beklerdik.

Ancak araştırmacılar, yaklaşık on yıl önce galaksimizin kalbindeki yoğun parıltıyı ölçmek için NASA'nın Fermi teleskopunu kullandıklarında, bu yüksek enerjili ışığın açıklayabileceklerinden daha fazla olduğunu buldular: Galaktik Merkez Fazlalığı olarak bilinen şey.

Heyecan verici bir olasılık, geceleyin bir araya gelen görünmeyen madde parçalarını içerir. Bu zayıf etkileşimli büyük parçacıklar - genellikle WIMP'ler olarak tanımlanan varsayımsal bir karanlık madde kategorisi - birlikte yumuşadıkça birbirlerini iptal edecek ve varlıklarını işaret edecek radyasyondan başka bir şey bırakmayacaktır.

Düşünmesi eğlenceli bir açıklama ama aynı zamanda kanıtlara da ışık tutuyor.

Avustralya Ulusal Üniversitesi'nden astrofizikçi Roland Crocker, "Karanlık maddenin doğası tamamen bilinmiyor, bu nedenle herhangi bir potansiyel ipucu çok fazla heyecan uyandırıyor" diyor.

"Ancak sonuçlarımız, gama ışını üretiminin bir başka önemli kaynağına işaret ediyor."

Bu kaynak milisaniyelik pulsardır.

Bir tane yapmak için, bizimkinden çok daha büyük bir yıldız alın ve ateşlerinin sönmesine izin verin. Sonunda, atomlarının çok sıkı bir şekilde bir araya geldiği, protonlarının birçoğunun yavaş yavaş nötronlara dönüştüğü bir şehirden çok daha geniş olmayan yoğun bir top haline gelecektir.

Bu süreç, gelen parçacıkları radyasyonla parlayan hızlı akan akışlara yönlendiren süper güçlü manyetik alanlar üretir.

Nesne döndüğü için, bu akışlar, Evren'in deniz fenerleri gibi yıldızın kutuplarından döner. Saniyede yüzlerce kez dönen darbeli yıldızlar, milisaniyelik pulsarlar olarak bilinir ve oluşma olasılıkları hakkında çok şey biliyoruz.

Crocker, "Bilim insanları daha önce Güneş Sistemi civarındaki milisaniyelik pulsarlardan gelen gama ışını emisyonlarını tespit ettiler, bu nedenle bu nesnelerin gama ışını yaydığını biliyoruz" diyor.

Ancak onları yaymak için beslenebilecekleri bol miktarda kütleye ihtiyaçları var. Yine de Samanyolu'nun merkezindeki çoğu pulsar sisteminin, X-ışınlarından daha enerjik bir şey yayamayacak kadar cılız olduğu düşünülüyor.

Bununla birlikte, özellikle ortaya çıktıkları ölü yıldızlar belirli bir ultra-kütleli beyaz cüce türüyse, durum her zaman böyle olmayabilir.

Crocker'a göre, bu ağır ağırlıkların yeteri kadarı pulsarlara dönüşecek ve ikili ortaklarına tutunacak olsaydı, gözlemlere uyması için doğru miktarda gama radyasyonu sağlayacaklardı.

Crocker, "Modelimiz, sayıları yaklaşık 100.000 olan bu tür yıldızların tüm popülasyonundan gelen entegre emisyonun, Galaktik Merkez Fazlalığı ile tamamen uyumlu bir sinyal üreteceğini gösteriyor" diyor.

Bu araştırma Nature Astronomy'de yayınlandı.