Bilim İnsanları, Dünyaya Yönelik Büyük Asteroit Tehdidinin Hafife Alındığını İddia Ediyor

Bir milyon yaşında veya daha küçük dört çarpma krateri, önceki ölçümlerden önemli ölçüde daha büyük olabilir. Bu doğruysa, ve bazı bilim insanları şimdiden şüphelerini dile getirdiler, bu onları oluşturan asteroidin ve salınan enerjinin düşündüğümüzden çok daha büyük olduğu anlamına gelir. Bu da, insan uygarlığını yok etmeye yetecek kadar büyük bir karşılaşma riskine ilişkin mevcut tahminlerin 10'a kata kadar daha düşük olabileceğini düşündürüyor.

Çoğu insan tehdit edici bir asteroit düşündüğünde, Dünya'daki türlerin çoğuyla birlikte kuş olmayan dinozorları da yok eden büyüklükte bir şey hayal eder. Bu tür olaylar, Don't Look Up (Yukarı Bakma) ve Deep Impact (Derin Darbe) gibi filmlerde gerçek hayatta olduğundan çok daha yaygındır - son birkaç yüz milyon yılda yalnızca bir tane olmuştur.

Bu tür şeyleri önleme sorumluluğuna sahip bilim insanları, insanlığı sona erdirmeyebilecek ancak gıda üretimini yıllarca engelleyebilecek ve milyarlarca insanın ölümüne yol açabilecek daha küçük olaylar hakkında çok daha fazla endişe duyuyorlar. Goddard Uzay Uçuş Merkezi'nden Dr. James Garvin'in Teksas'ta düzenlenen Ay ve Gezegen Bilimi Konferansı'nda tartıştığı bu tür olaylar rahatsız edici derecede sık olabilir.

Garvin ve ekibi, üç doğrulanmış çarpma kraterinin ve bir şüphelinin boyutunu ölçmek için yüksek çözünürlüklü uydu görüntülerini kullandı: sırasıyla Pantasma (Nikaragua), Bosumtwi (Gana), Zhamanshin (Kazakistan) ve Itturalde (Bolivya Amazon yağmur ormanı). Her durumda, mevcut çap tahminleri iç rakama dayalı, bir iç ve dış çemberin işaretlerini buldular. Dış kenar aslında gerçek krater sınırıysa, kraterler 2,5-3 kat daha geniş veya alan olarak dokuz kata kadar daha büyük.

Mars içinde yörüngeleri olan dinozor öldürücü boyutta çok az asteroit vardır ve bu kadar büyük kuyruklu yıldızlar nadiren Güneş'in bu kadar yakınından geçerler. Yaklaşık 1 kilometre çapındaki cisimler çok daha yaygındır. Bunlardan birinin isabet etmesi yerel olarak yıkıcı olabilir, fakat küresel etkiler genellikle kısa olacaktır - ancak tarihi bir olasılık hakkında hararetli tartışmalar var. Bununla birlikte, henüz Dünya'nın üretim kapasitesinin sınırlarını zorlayan bir uygarlığa rastlamadılar.

Böyle bir cisim, en azından karaya çarparsa, 25-35 kilometre genişliğinde bir krater bırakmalıdır. Bunun ne sıklıkta olduğunu tahmin etmek için gezegen bilimcileri üç yöntem kullandılar. Dünya'yı geçen yörüngelere sahip bilinen cisimlerin sayısına baktılar, yakın zamanda Dünya'da uygun boyutta yapılmış kraterleri saydılar ve benzer bir ay krater sayımı gerçekleştirdiler.

Aşınma veya engelleyici orman veya okyanus olmadığından Ay, bunların en güveniliri olarak kabul edilir. Bununla birlikte, üçünün de hizalanması, bir milyon yıl boyunca yaklaşık 1,5 çarpışma rakamı vererek, bir miktar rahatlık kaynağı olmuştur.

Ancak, Garvin'in kraterlerinin en eskisinin 1,05 milyon yaşında olduğu düşünülüyor ve bunlar sadece bulabildiklerimiz. Muhtemelen okyanusta karadaki her birine üç tane var ve Antarktika altında bir tane varsa onu da bulamamış olabiliriz (Grönland adayı hakkında tartışma devam ediyor). Yerleşim olan kıtalarda bile bazıları fark edilmeden kalabilir; Garvin'in dörtlüsünden biri olan Pantasma’nın, yalnızca 2019'da Orta Amerika yağmur ormanlarının altında gizlendiği tespit edildi. Bu, dünya rekorunu ay rekoru ile keskin bir çelişkiye sokacaktır.

Uyatılar var; Garvin, uygun zamanlarda buz çekirdeklerinde veya bu tür büyük çarpmaların tortularında kanıt bulmayı bırakın, incelemek için kraterlere gitmediğini itiraf ediyor. Ve bir uzmanlar konferansında sunulmasına rağmen, çalışma hakemli bir dergide henüz yayınlanmadı. Sonuç olarak, Güneybatı Araştırma Enstitüsü'nden Dr. Bill Bottke, Science'a, "Şüpheliyim. İnanmadan önce çok daha fazlasını görmek istiyorum.” dedi.

Bazen çarpmalarda ortaya çıkan enkaz, kraterin dışında çıkıntılar oluşturmak için yere inebilir ve bazı bilim insanları Science'a Garvin'in bulduğu şeyin bu olduğunu düşündüklerini söylediler. Bununla birlikte, bunların yüzbinlerce yıl veya erozyondan sağ çıkacağından şüphe ediyor.

Buradaki varoluşsal risk göz önüne alındığında, bu konu, birileri araştırana kadar çözülmemiş gizem sepetinde bırakmayı göze alabileceğimiz bir konu değil.

Makale, 2023 Ay ve Gezegen Bilimi Konferansı'nda sunuldu.

Bu içerik IFLSCIENCE’da yayınlanmıştır.