Şimdi başlamadan önce yine bir yanlış anlaşılmadan önce özür diliyorum. Ben öldüğünü düşünmemiştim. Senden ayrıldı ve seni istemiyor sanmıştım. Fakat bu verdiğim "kuyu" örneğine tezat bir durum değil. Sevgilinin hiçliğe gittiğini söylüyorsun, sonra ona erişmek için ölme seçeneğini değerlendiriyorsun. Zaten sen böyle dediğin için öldüğünü anlayamadım sanırım. Her neyse. Eğer tek amacın ona ulaşmaksa, bunu unut. Asla başaramayacaksın, tabii senin inancına göre böyle. Çünkü ölmek hiç olmak demek sana göre. Peki asla ona ulaşamayacaksan ne yapmalı? Kendini öldürüp onlarca sevdiğin veya değer verdiğin insanı kahretmek elbette ki mantıklı olmaz. İyi insanların yaşamak için daima sebebi vardır. Yardım edeceğin insanlar var. Değiştirebileceğin kötülükler var. Yani ne biliyim, sadece bir kez elde edebileceğin bir şansı yakalamışsın: insan olma şansı. Ömür zaten kısacık ve zaten elinde sonunda öleceksin. Bari iyilik yap. Ne biliyim yapmak istediğin şeyleri yap. Ölmek çok gereksiz ya boşver bu işleri bence. Ben bunları yazarken inşallah intihar etmemişsindir çok yazık olur. Sen evrendeki en gelişmiş canlısın. Senden daha üstün bir yaratık yok bilinen. Böyle bir hazinen varken hepsini hiç etmek olur mu hiç?