ama tabii ki icinde enerji oldugu kismi bence "hic" yoktu. Dusuncelerimi benim de toparlama ve sunma zamanim gelmis.

"kaldıki geriye bakınca karanlık görürsün bence, ileriye bakıncada karmaşık görüntüler ama en nihayetinde ışık yöneldiği yere çarpar ve olmamış olayı gösteremez." boyut daralmasi faktorunu goze alirsak tum evren bir noktaya toplanmis olur. C'de durum gercekten farkli, 0,999999999999999999999999 C ise sorun yok, C ise durum degisiyor. C hizinda,, referans frame yok. Karisik.

merakla bekliyoruz düşüncelerini

Sanırım çıkıntı düşünceler konusunda en ileri de olan benim... :-) Öncelikle "mekan" kavramını biraz deşmek istiyorum. Mekan bizim için 3 boyutlu olarak tanımlayabildiğimiz bir alanı temsil ediyor. Yani uzunluk. mesafe gibi ölçüm ve karşılaştırma yapabildiğimiz bir alan. Eğer karşılaştırma yapmak için elimizde hiç bir ölçüt yok ise mekanı tanımlayamayız. Bizim evrenimizde bu ölçüt, temelde 1 Planck Mesafesidir. Yani "bir" enerji ünitesi kuanta'nın "bir" periodluk titreşiminin dalga boyu... Evren'in oluşumundan önce titreşim olmadığı ve homojenlik olduğu için, bir mekan tarifi yapmanın imkanı yok. Bu yüzden, anlam çeşitlendirmesi için "ortam" daha uygun terim bence. Evren öncesinde sadece homojen ortam vardı.

Bir diğer konu ise Zaman'ın hareketin bir türevi olarak ele alınmasına katıl"a"mıyorum. Zaman, hareketten bağımsız olarak vardır. Hareketin olması için önce ortamda bir objenin ve mekanın olması gerekir. Peki obje yok ise? Mekan var ise.. Ki evrenimizde bu tür parçacıksız alanlar vardır muhtemelen. Oralarda Zaman olmadığını düşünebilir miyiz? Hayır. Sadece madde olmadığı için ölçemiyoruz. Kıyaslama imkanı yok. Tabii bu işin basit yaklaşımı. Karmaşık olanı ise süper soğutulan objelerde "Zaman'ın durumunda" ...Bu objelerin iç ortamında Zaman geçişi genişlerken, dıştan gelen bir etkinin aktarılma hızı ise artıyor. Aslında bütün cevap da burada sanırım.

Zaman’ın, kütlenin hareketi ile bağımlı bir durumu olamaz. Öyle olsa, hareketli cisimdeki zaman genleşmesi olurken, hareketsiz haldeki cisim için Zaman'ın olmaması lazım. Daha doğrusu entropinin olmaması lazım. Zaman bize, “hareketleri kıyaslama” imkanı veriyor. İki hareketten hangisinin daha hızlı veya yavaş olduğunu, mekan içinde ise mesafeyle kıyasladığımızla ‘hız’ın ne olduğunu bize bu zaman kıyaslaması veriyor. Üçüncü göz, gözlemci olarak. Oysa hareketli obje için Zaman çok daha farklı, kendi “Zaman Algısı” ile kıyaslıyor diğer ortamları. Tüm bu ortamlarda zamanın farklı olabilmesi tek bir şey’e işaret ediyor. Tek bir Zaman var geçişlerini objeler durumlarına göre farklı algılıyor. Bu da Zaman’ı objeden bağımsız yapar. Burada hemen atom ve atom altı parçacıkların hareketleri akla geliyor. Buna bağlanabilir. Bu durumda zamanın, mega değil, mikro ölçekte gerçekleşen bir olgu olduğunu kabul etmek gerekiyor. Ki öyle zaten. Bir enerji paketçiğinin, en düşük enerji seviyesindeki kuantanın titreşimini baz alaraktan… Işık hızına yakın gemide zaman genleşmesi gerçekleşmiyor. Işık hızına yakın giden geminin en temel birimlerinde (bence kuantum - enerji düzeyinde) zaman genleşmesi etkileri gerçekleşiyor. Bunların toplu sonucunu bizler gözlemliyoruz. Zaman’ın, ışık hızında o nesne için iken durması…Ne demek? Geçiş aralıklarının genişlemesi sonucu nesnenin bir Zaman birimi aralığında kalması olarak algılıyorum. Zaman geçiş akışı yok ve bu durumda iken en temelde olan şeye bakıyorum. Bir kuanta’nın titreşimine… Kuantanın bir periodluk titreşimi 1 Planck zamanında oluyor. Eğer bu 1 Planck Zamanı genişlerse, kuanta ikinci bir titreşime geçmesi uzar. Bu titreşim bu aralığında kalındığı sürece. Zaman akışı etkin olmaz. Yani bir süre algısı-tespiti oluşmaz. Çünkü Zaman’ın türevi olan “süre”yi, Zaman akış miktarına göre saptıyoruz. Belirlenmiş miktarlara da Süre diyoruz. Başı ve sonu belli olan bir aralık. Şöyle bir dikkat ederseniz, dil alışkanlığı ile Zaman olarak tarif ettiğimiz şeylerin hemen hepsi, aslında süre’ye işaret etmektedir. Alınan yol, yapılan titreşim sayısı, hareketin miktarı ve sarf edilen enerji miktarı. Vb. hep süre ile bağımlıdır. Hiç biri Zamanı temsil etmez. Hız artıkça kıyaslanan şeyler bile aslında sürelerdir. Gözlemci kendi süre tespitine göre, Gemide geçen süreyi kıyaslar. Ya da tam tersi. Oysa her iki ortam içinde de en temel değer olan 1 kuanta titreşimi, olağan şekildedir. İkisi de kendi ortamındaki bir Planck mesafesindeki titreşimi bir Planck zamanında greöekleşiyor görürler. Buradan Zaman genleşmesinin de, Planck düzeyinde olduğu sonucunu çıkarıyorum.

Zaman’ın, kütlenin hareketi ile bağımlı bir durumu olamaz. Öyle olsa, hareketli cisimdeki zaman genleşmesi olurken, hareketsiz haldeki cisim için Zaman'ın olmaması lazım. Daha doğrusu entropinin olmaması lazım. Zaman bize, “hareketleri kıyaslama” imkanı veriyor. İki hareketten hangisinin daha hızlı veya yavaş olduğunu, mekan içinde ise mesafeyle kıyasladığımızla ‘hız’ın ne olduğunu bize bu zaman kıyaslaması veriyor. Üçüncü göz, gözlemci olarak. Oysa hareketli obje için Zaman çok daha farklı, kendi “Zaman Algısı” ile kıyaslıyor diğer ortamları. Tüm bu ortamlarda zamanın farklı olabilmesi tek bir şey’e işaret ediyor. Tek bir Zaman var geçişlerini objeler durumlarına göre farklı algılıyor. Bu da Zaman’ı objeden bağımsız yapar. Burada hemen atom ve atom altı parçacıkların hareketleri akla geliyor. Buna bağlanabilir. Bu durumda zamanın, mega değil, mikro ölçekte gerçekleşen bir olgu olduğunu kabul etmek gerekiyor. Ki öyle zaten. Bir enerji paketçiğinin, en düşük enerji seviyesindeki kuantanın titreşimini baz alaraktan… Işık hızına yakın gemide zaman genleşmesi gerçekleşmiyor. Işık hızına yakın giden geminin en temel birimlerinde (bence kuantum - enerji düzeyinde) zaman genleşmesi etkileri gerçekleşiyor. Bunların toplu sonucunu bizler gözlemliyoruz. Zaman’ın, ışık hızında o nesne için iken durması…Ne demek? Geçiş aralıklarının genişlemesi sonucu nesnenin bir Zaman birimi aralığında kalması olarak algılıyorum. Zaman geçiş akışı yok ve bu durumda iken en temelde olan şeye bakıyorum. Bir kuanta’nın titreşimine… Kuantanın bir periodluk titreşimi 1 Planck zamanında oluyor. Eğer bu 1 Planck Zamanı genişlerse, kuanta ikinci bir titreşime geçmesi uzar. Bu titreşim bu aralığında kalındığı sürece. Zaman akışı etkin olmaz. Yani bir süre algısı-tespiti oluşmaz. Çünkü Zaman’ın türevi olan “süre”yi, Zaman akış miktarına göre saptıyoruz. Belirlenmiş miktarlara da Süre diyoruz. Başı ve sonu belli olan bir aralık. Şöyle bir dikkat ederseniz, dil alışkanlığı ile Zaman olarak tarif ettiğimiz şeylerin hemen hepsi, aslında süre’ye işaret etmektedir. Alınan yol, yapılan titreşim sayısı, hareketin miktarı ve sarf edilen enerji miktarı. Vb. hep süre ile bağımlıdır. Hiç biri Zamanı temsil etmez. Hız artıkça kıyaslanan şeyler bile aslında sürelerdir. Gözlemci kendi süre tespitine göre, Gemide geçen süreyi kıyaslar. Ya da tam tersi. Oysa her iki ortam içinde de en temel değer olan 1 kuanta titreşimi, olağan şekildedir. İkisi de kendi ortamındaki bir Planck mesafesindeki titreşimi bir Planck zamanında gerçekleşiyor görürler. Buradan Zaman genleşmesinin de, Planck düzeyinde olduğu sonucunu çıkarıyorum.

Oncelikle beyin firtinasini biz 3 kisi icin yapan fizikist aileine tesekkur etmek istiyorum. Su planck mesafesini bir kurcalayalim. Baska baslik aciyorum ki karismasin konular. Uyar mi size ?

Tüm alan hareketlerinin yavaşlamasında plank mesafeside dahil hocam. Tüm alan hareketleri, sadece kütleler anlamında deyil. Kütleyi oluşturan tüm iç alanlarda dahil. Kütleli bir yapı durmuş olsa bile atom ve atomaltı iç alan hareketleri devam ediyor. Zaman çokluğun etkileşiminde oluyor. Zamanda deyil uzayda hareket ediyoruz. Uzaysal bir ileriye akış yok gözüküyor. Evreni hareketli enerji alanı görürsek zaman farkı diye bişey yok. Sadece alandaki hızlanma ve yavaşlanmalardan oluşan bir durum var. Enerji alanı olarak evrende (maddede enerji yani) ışık dahil hiçbirşey farklı yoğunluklardaki ortamlarda sabit hızla hareket edemez gözüküyor. Sezyum atomunun titreşimleride farklı ortamlardan etkilenir. Bunun için bizi yanıltır. Hernekadar sıcaklık sabit tutulsada bu yeterli deyildir bence. Titreşime göre ayarlı bir sistemde, gps hata verecektir.

''Karmaşık olanı ise süper soğutulan objelerde "Zaman'ın durumunda" ...Bu objelerin iç ortamında Zaman geçişi genişlerken, dıştan gelen bir etkinin aktarılma hızı ise artıyor. Aslında bütün cevap da burada sanırım'' Süper soğukta kendi iç etkileşimi enerjisi düştüğünden hareketlilik seyrelirken çünkü fotonik hareketlilik azalmalı. ve mutlak sıfıra inilmeme nedenide protonlarla elektronlar arasındaki fotonik elektromanyetik alanın durması olurdu. bu durumda iç ortam yavaşlarken, dıştan bir etkiye direncinin azalması olarak düşünülebilirmi? iç hareketlilik yapılan etkinin hızını etkiliyor. Ayrıca süper soğukta büzüşmeyle yapının hacmide küçülür. İşte evrensel bir ileriye akış deyil zaman, alandaki hareketi ölçtüğümüzden sürekli değişken oluyor.

Mutlak sıfıra yakın bir soğuklukta elektronlar yoğun bir nehir gibi bütünleşik hareket ediyor. pauli dışlama ne oluyor acaba.

Bose-einstein yoğuşmasında atomlar yoğunlaşmış tek dalga gibi davranıyor. İç hareketlilik azaldığından zaman yavaşlıyor olabilir ve yoğun az hareketli ortam direncin düşmesiyle dışardan verilen etkinin hızla ilerlemesine neden oluyor olabilirmi? Soğuk, düşük enerjide elektronlar çekirdeğe yaklaşıp tek bir elektron nehri, dalgası gibi davranıyorlar.

Şöyle bir benzetmede uyarmı? Esintili olmayan soğuk dingin havada ses hızlı yayılır. Sıcakta daha yavaş yayılır. Hem hava seyrelir sıcakta ancak nem aynı olmak koşuluyla.. sıcakta hem hava seyrelir hemde çok hareketlilik azda olsa titreşim yönüne direnç oluşturur gibi duruyor Atomlarda benzer bir durum, soğuyunca hacmi küçülür ve iç hareketlilik enerji düşüklüğünden azalır ve dış etkiye dirençte azaşmış olur.

"Zaman çokluğun etkileşiminde oluyor. Zamanda deyil uzayda hareket ediyoruz. Uzaysal bir ileriye akış yok gözüküyor." Bu kısmı tasdikleyen bir başka bakış açısı sunayım: Zaman ile etkileşim en yüksek düzeyde, temel olanla gerçekleşiyor. Sadece Zaman değil bildiğimiz fizikle ilgili tüm olaylar ve olgular, temel düzeydeki etkileşim ile gerçekleşiyor. Sadece sistemler büyüyüp makrolaştıkça, sonuçlar sistemlerin oluşum yapılarına ve duruma göre değişiyor. Evren hareketli daha doğrusu süperakışkan bir yapıda gibi gözüküyor. Bu akışkanlığı, hareketliliği ise, bence, Zaman'ın bu hareketi sağlıyor. Bir bakıma dalgalı denizin akışkanlığı gibi. Bu hareketlilik, bence, entropi sırasında açığa çıkan enerjinin en hızlı şekilde dağılıp, homojenleşmesi içinde mümkün ortamı sağlıyor. İkinci olarak, Sabit bir obje için Uzay da hareket yok iken Zaman da hareket var. Ama bu hareket göreceli bir hareket. Yani aslında durmayan ve yoluna devam eden şey; Zaman (dalgaları). Hareket durumunda ise Uzay'da hareket olur iken, Zaman ile olan etkileşim yapısı da değişiyor. Ama bunun nedeni hareketin kendisi değil, hareket için sisteme yüklenen ekstra enerji... Basit bir mantıkla, durgun durumdaki sisteme enerji yüklemezseniz-kuuvet aktarmazsınız hareket etmez. Aynı mantıkla, hareketli bir objeden bu ekstra enerjiyi almazsanız, hareketi durmaz. Özellikle momentum dağılımı ve paylaşımı, aktarımı buna en iyi örnek.