Bir ortamdan başka bir ortama giren dalga kırılır. İkinci ortamın yoğunluğuna bağlı olarak Snell yasası bunun temelini açıklamış. Daha yoğun ortama giren dalganın frekansı değişmez, dalga boyu artar bu yüzden hızı düşer. Şimdiye kadar bu kısmı fizikçileri ve genel ihtiyacı tatmin etti. Daha fazlasını sorgulamadılar bile. Ama hiç kimse, farklı bir ortama giren dalganın nasıl aktarıldığı, ne tür bir değişime uğradığını ve bu yüzden dalga boyu genişlediğini, ortamdan çıktığında niçin eski hızına dönebildiğini derinlemesine sorgulamadı. Altta yatan mekanizmanın farkında değiliz. Bir dalga, yeni bir ortama girdiğinde nasıl bir etkileşim oluyor da kırılıyor? Fikirleriniz...

Yoğunluk, bir şekilde ışığı normale yaklaştırıyor ama nasıl yaklaştırıyor bilmiyorum

Işığın hızı yoğunluğu farklı olan bir ortama geçtiği zaman değişir. Haliyle de hızı değiştiği için kırılır

Burtay Bey, Isin edebi kismini guzel yazmissiniz ama haksizlik da etmeyin, kimsenin sorgulamadigina inanmiyorum. Tam olarak sorunuzu icermese de, bence bu basliga yine bir bakin, ondan sonra devam edelim. https://www.fizikist.com/beyin-firtinasi/41863/

Sözüm meclisten dışarı. Özür dilerim. (?) Tam ve güncel takip yapamayışımın bedeli...

Bende de yonlendirme kabiliyeti varmis, bunu kesfettim.Ozur dilemeyin , Ancak haklisiniz, nedense bu konu uzerine fazla soru sorulmadi diger platformlarda da, genelde "isik hizini gececek olursak" tarzinda sihirli degnek sorulari soruluyor.

Sorunun temelinde, Özel göreliliği açıklama şeklim yatıyor. Zaman'ı bir dalga olarak tanımlıyorum. Çok yüksek frekanslı (en yüksek) ve kütle çekim dalgaları gibi fotonsuz. Zaman normal uzayda, ışık hızında hareket ederken, bir ortama girdiğinde, bu ortamdaki enerji ünitelerinin (quantum) titreşimleri vasıtasıyla aktarılıyor. Bu birimlerin titreşim genlikleri arttığı zaman ise bu zaman dalgalarının "aktarım süresi" uzuyor. Çünkü ivmelenme sırasında, sisteme enerji yükleniyor. Bu enerji sistemde momentum olarak hazır duruyor ve yavaşlama ile (sürtünme, çarpma, durma) aktarılıyor. Bu işlem gerçekleşmeden önce, sabit hız altında iken sistemin-uzay gemisinin-nesnenin enerji üniteleri arasında bu ivmelenme ile sonradan eklenmiş enerji üniteleri de bulunuyor. Ve bu üniteler, sistemin üniteleri ile girişim yapıyor. Titreşim genlikleri artıyor. Bu da Zaman'ın aktarılma hızını etkiliyor. (Aynı bakışı, ışık saati düşünce deneyindeki üçgenin alanının hız ile artması olarak düşünebilirsiniz.) Bu bir kırılmadır. Aynı kırılma ilkesinin (bence "ilke" tabiki), tüm dalga kırılmaları için de geçerli olduğunu düşünüyorum. Bir ortama giren dalganın enerji üniteleri, ortamdaki ünitelerin titreşimleriyle girişim yapar ve genlikleri artırır. Bu da bir sonraki üniteye aktarım süresini uzatır. Prizmaya giren beyaz ışık örneği gibi; Titreşim genlikleri her frekansta farklı olacağı için, her dalga boyunun aktarılma süresi de farklılaşır. (Prizmadan renklere ayrılmış gruplar olarak çıkması) Titreşim genlikleri farklı olduğu için, açılarda farklılaşıyor. (Daha bunun geometrisini çözemedim)... Kısaca kırılmanın ana nedeninin ortamdaki ünit birimlerin titreşimleriyle yapılan titreşim genliklerindeki değişim olduğunu düşünüyorum. Mesela ışık çok küçük boyutu ile atom altı parçacıklarla etkileşime girerken (elektron gibi), ses düşük frekansından dolayı ortamdaki moleküllerle etkileşime giriyor gibi... (Frekans artıkça=dalga boyu azaldıkça, ulaşılan girişim yapılan ünitenin büyüklüğü daha da küçülüyor.)

Diger yandan da gorunur isigin mesela duvardan gecememesi, kendisinden dusuk veya buyuk enerjili fotonlarin ise gecebilmesi ise bu anlamda istisna midir ? Istisnalar kaideyi bozmaktan baska ise yaramiyorlar.

İstisna olduklarını düşünmüyorum. Sadece yeni ortamdaki malzeme ile yaptıkları girişimin genlikleri ile alakalı... Sonuçta duvar görünür ışıktaki dalgaların enerjisini absorbe ediyor. Çünkü bu dalga boyları ile kendi malzemesindeki ünitelerin titreşimleri uyumlu. Enerji saçılıyor hatta bir kısmı elektronları uyararak yansıyor. (Uyarılmış elektronlarca salınıyor, renkler.) Buna karşılık radyo dalgaları duvarı geçerken, bir kısmı absorbe ediliyor ama bir kısmı aktarılıyor. Demek ki görünür ışığa göre, ortamdaki daha küçük birimlerle etkileşime giriyorlar. Sonuçta duvar çok kalın ise, yoğun ise, onlarda bir yerde takılıyor.

Kisacasi radyo dalgalarinin , gorunur isigin, gamma isinlarinin frekanslarinin spektrumdaki yerinin , madde ile yaptiklari girisim ile alakasi yok mudur diyorsunuz ?

:-) Hayır. Tam tersi... (demek ki anlatımımda ciddi sorunlar var.) Frekansta eşik altı ve eşik üstü olmayla alakalı sadece... Eşik değerleri içinde geçemiyorlar. Örnek alakasız ama bağlantı-mekanizma aynı. Elektronlar yörüngelerine (sahip oldukları enerjiye) göre farklı dalga boylarındaki fotonlarla uyarılıyorlar. bir eşik değerleri var. Bu eşik altı ile hiç etkileşime girmez iken, eşik üstü ile kısmı etkileşime giriyor ve fazla olanı atıyor. (Compton). Eşik arasında ise foto elektrik gerçekleşiyor... Gibi...

Superdi. Bu da , varsa eger, evrimi de aciklar. Absorbe edilen enerji araligi, yani gorunur isigi "gorme" yetisi kazanabilmemizin nedeni bu.Bu aralik radyo dalgalarinda olsaydi, onlari gorme, veya onlari algilayacak duyularimiz olabilirdi.

:-) Bence biraz ara verin. Fazla karıştı, evrim filan... :-)

Anladığım kadarıyla Burtay dalganın maddenin etkileşimleri sonucu aktarıldığını ve dalga yayılırken hızındaki degisime etkilesimlerin sonucunda genliğin arttırmasının sebeb oldugunu ve haliyle de bunun kırılmaya sebeb olduğunu soylüyor