Her nesnenin, objenin yapısına ve şartlarına bağlı olarak sahip olduğu doğal bir ısısı (atom hareketlilik hızı) vardır. Bu da ortama bağlıdır. Enerjinin entropi eğilimi nedeniyle, 500 derecedeki bir toplu iğneyi (0.1 gr) , 100 kg lik bir demire (499 derecedeki) temas ettirseniz, enerji akışı toplu iğneden , büyük kütleye doğru olur. Oysa toplamda enerji miktarı daha fazla demir kütlede)
Buna dayanarak, her nesnenin bulunduğu ortam ile aynı ortalamayı hedeflediğini söyleyebiliriz.
Enerji, enerjidir. İster ısı ile olsun, ister hareket ile...
Sisteme yüklenen fazla enerji, bir şekilde sistemde yayılmak zorundadır. sistem içinde ortalamaya kavuştuktan sonra da , dış ortam ile ortalamaya yönelecektir. (Gene entropi'nin sonucu)
Yani dışarıya fazla enerjiyi vermek zorundadır. Bunun da tek yolu, foton atımı (eğer temas yok ise)...
Üzerindeki enerjiyi korumaya gelince. Başlangıçta sizinle aynı fikirdeydim. Bir taşı uzay boşluğunda belli bir hızla atarsam, verilen momentumu sonsuz kadar koruyacağı düşüncesindeydim.
Sonra Voyager gezginlerinin yavaşlaması ile ilgili haberi okuyunca, farklı bir açıdan ele aldım konuyu ve hareketin kökeninde ne yattığını düşündüm.
Ve hareket eden her nesnenin (mutlak sıfıra çok yakın derecelerde bile) niye foton yaydığını?
Foton atımı enerji kaybı demek. O halde sistem hareket ile çok az da olsa bünyesinden enerji yitiriyor olmalı.
Voyager örneği gibi, o zaman, foton atımı ile hız kaybediyorsa, sistemdeki enerji miktarı ve sistemin hızı arasında doğrudan bir bağlantı var demektir.
Daha sonra hareket, ivme ve momentum konulu sayfaları da bu temele göre ele aldım.
Sonuç: Foton ışıması kaçınılmaz. Sistem doğal kapasitesinin (rest -durgun hali) üstündeki fazla enerjinin bir kısmı uzaya salınacak gibi gözüktü.
https://yenievrenebirbakis.blogspot.com/
![Uzay Çalışmalarının Önemi - Süleyman Fişek [Röportaj]](https://fizikist.com/uploads/img/uzay-calismalarinin-onemi.jpg "Uzay Çalışmalarının Önemi - Süleyman Fişek [Röportaj]")