Böyle bir ihtimali "olası" görüyorum.
Karadelikler arasında oldukça yaşlı oluşumlar da var gibi gözüküyor. Karadelikler kütleyi, enerjiye çevirerek, boyutlarını kaybettirerek, tekilleştirip depoluyor.
Süre geçtikçe karadeliklerin çok büyüyüp, artan çekim gücü ile bulundukları ortamdaki dengeyi bozmaları ve belki de tüm galaksiyi yutmaları söz konusu olmalı.
Oysa bildiğim kadarıyla, sürekli büyüyen değil, sabit konumda ve ilişkide kalıyorlar. Özellikle gökadaların merkezlerindeki karadelikler için böyle düşünüyorum.
O zaman topladıkları bu enerjinin bir kısmını evrene geri vermeleri gerekir. Hawking ışıması bu konuda yeterli değil gibi... Akdelikler de kanıtlanmış bir sav değil. Evrendeki olsaı karadelik çokluğuna bakarsak, aynı bölgelerde aynı oranlarda akdelik de olması gerekir. Ve saptanmamaları imkansız gibi... Ama yoklar.
Fikir olarak;
O zaman geriye, bu aldıkları kütleleri, tekrar ana enerji formuna çevirip (quanta) evren dokusuna titreşimsiz halleri ile bırakmaları kalıyor.
Bu formdaki enerjiyi, toplamda titreşimsiz çiftler olarak düşünüyorum. Yani bir quanta sinüs eğrisi ile titreşirken, ikizi cosinüs eğrisi ile titreşiyor. Böylece evren açısından bu yapılar, nötr/ tespit edilemez oluyor. Belki de karanlık enerjinin sabitliğine destek oluyorlar.
![Uzay Çalışmalarının Önemi - Süleyman Fişek [Röportaj]](https://fizikist.com/uploads/img/uzay-calismalarinin-onemi.jpg "Uzay Çalışmalarının Önemi - Süleyman Fişek [Röportaj]")