karadeliğe düşmeye başlayan cisimler (genelde yıldızlar) eğer doğru açıdan yaklaşıyorlarsa karadeliğin yörüngesine girerler. Bi karadeliğin yörüngesinde olmak için de hızının inanılmaz derecede fazla olması gerekir neredeyse ışık hızının %90'ı gibi bir hız. Karadelik yörüngesinde bu kadar hızlı dönen cisimler topluluğuna akresyon diski diyoruz ve diskdeki aşırı miktardaki madde bu derecedeki hızdan dolayı bildiğin sürtünme kuvvetiyle dönen cisimleri nükleer reaksiyonlara sokacak kadar ısıtır ve birbirleri ile çarpıştırır. Isınan her şey parladığı gibi bu disk de parlar ve bu tür karadelik ve disk birleşimine Quasar denir. Aktif quasarlar evrenin en parlak cisimleridir. Parlaklığının ne derecede fazla olduğunu şöyle anlatayım. Samanyolu galaksisindeki milyarlarca yıldızın içindeki her cismin toplam gerçek parlaklığı -20.8 iken 3C 273 adındaki aktif quasarın gerçek parlaklığı -26.7 dir yani tek başına bütün samanyolundan 400 kat daha fazla parlaktır.
![Uzay Çalışmalarının Önemi - Süleyman Fişek [Röportaj]](https://fizikist.com/uploads/img/uzay-calismalarinin-onemi.jpg "Uzay Çalışmalarının Önemi - Süleyman Fişek [Röportaj]")