:-) Bunlar hep hızlı düşünmekten kaynaklanıyor.
Sabit kütle, bir nesnenin evrenimizin her yerinde geçerli olan sabit bir değerdir.
Şöyle tanımlayabiliriz.
Uzay boşluğunda bu nesneyi 1 metre hızla itebilmek için harcadığımız enerji, (kütlexhız; momentumu) bu evrende uzay boşluğu olan her yerde aynıdır.
(Nesne küçülürse, bu enerji de doğal olarak azalır.)
Saf anlatımla, bir nesnenin sahip olduğu toplam doğal enerji miktarı yoğunluğudur. (Maddeyi enerjinin yoğunlaşmış hali olarak ele alırsak)
Ağırlık ise, aynı nesnenin başka bir kütlenin uyguladığı kütleçekiminden dolayı kazandığı momentumu ifade ediyor.
Yani dünya da 1 ton olarak ölçülen kurşun nesnenin, içerdiği kurşun atomu sayısı veya bunların alt parçacıkları sayısı veya en sonra toplam içerilen enerji miktarı sabittir.
Ölçtüğümüz bir ton, dünyamızın bu kütleye uyguladığı çekim kuvvetinin bir sonucudur. Eğer aynı nesne Ay üzerinde olsaydı. 1/6 x1t= 166 kg filan olacaktı.
Ama her durumda, nesnenin içerdiği toplam atom, parçacık sayısı veya enerji sabit kalacaktı.
(Burada işin içine kütleçekim ve sizin kütleçöküm kavramlarını katmayın, kütleçekimi tanımlanan şekliyle, iki kütlenin birbirine uyguladığı çekme kuvveti olarak basit düzeyde ele alın)
Öğrendiğimiz ve geliştirmeye çalıştığımız fizikte, sabit kütle olarak tanımlanan şey, bu enerji yoğunluğunun madde olarak karşılığı.
Bu sabit kütleye, ek bir ivme verdiğimiz zaman, enerji yoğunluğunu artırmış oluyoruz. Momentumu artıyor. Yani hızından dolayı, kütlesi bir miktar artıyor. Bu da göreceli kütle. Bu hızdan düşüp, tekrar eski hızına döndüğü zaman, kütlesi de eski düzeyinde (göreceli olarak hareketsiz) ölçülüyor.
![Uzay Çalışmalarının Önemi - Süleyman Fişek [Röportaj]](https://fizikist.com/uploads/img/uzay-calismalarinin-onemi.jpg "Uzay Çalışmalarının Önemi - Süleyman Fişek [Röportaj]")