Acı bir beyin olgusudur, acı çeken herkes bağırmaz veya belli bir düzeyin (genelde daha önce tecrübe ettikleri acıdan daha fazla olan düzeydeki acının) üzerinde bir acı duyduklarında bağırırlar/ses çıkarırlar. Bunun 2 sebebi var:
1.si reflekslerimizdir. Nasıl parmağımızla sıcak bir şeye dokunduğumuzda hemen elimizi geri çekiyorsak bağırmakta refleksler nedeni ile gerçekleşir. Fakat bu refleks neden vardır? Bu refleksin olma sebebi yardım çağrısıdır. Bir kişi bağırdığında insanlar kafasını hemen oraya çevirirler değil mi? Bağırmamızın sebebi de budur.
2.si ise bizi meşgul eden hiçbir şey olmadığında beynimiz elindekine daha iyi odaklanır. Bu denklemde odaklanılan şey ise acıdır. Acıya sebep olan şey çok net ve geldiğini gösterirse (kafanıza doğru gelen bir taşı farkettiğinizi hayal edin) bu durumda zihnimiz bizi acıya hazırlar ve bazı hormonlar salgılarız ve eğer bu konuda kendimizi bir şekilde eğitmemişsek korku durumu oluşur ve normalinden bile daha fazla acı hissedebiliriz. Fakat farkında olmadan bir yerimiz kesildiğinde neredeyse hiçbir şey hissetmeyiz. Birçoğumuzun başına gelmiştir bu, böyle bir bakmışsınız bir yeriniz kesilmiş fakat hiç farkında olmamışsınız. İşte o durumlarda acı hissetmememizin sebebi beynin acı çekmek için meşgul olmasıdır.
Acı çekerken bağırdığımızda ise beynimizi bir nebze meşgul ederiz ve acı bir nebze olsun azalır. Bazı kişiler bunu bildikleri için bilinçli olarak bağırırlar.
![Uzay Çalışmalarının Önemi - Süleyman Fişek [Röportaj]](https://fizikist.com/uploads/img/uzay-calismalarinin-onemi.jpg "Uzay Çalışmalarının Önemi - Süleyman Fişek [Röportaj]")